Studium przypadku nieprzystosowania społecznego oraz plan resocjalizacji

"Nieprzystosowanie społeczne to zachowanie naruszające normy społeczne, to zachowanie o niejednolitych objawach spowodowane niekorzystnymi zewnętrznymi lub wewnętrznymi warunkami rozwoju. Definicje objawowe świadczące o nieprzestrzeganiu pewnych norm ujmują nieprzystosowanie społeczne jako zespół zachowań np.: wagary, kłamstwa, ucieczki z domu, picie alkoholu, stosowanie przemocy itp."

„STUDIUM PRZYPADKU NIEPRZYSTOSOWANIA SPOŁECZNEGO ORAZ PLAN RESOCJALIZACJI”

Nieprzystosowanie społeczne to zachowanie naruszające normy społeczne, to zachowanie o niejednolitych objawach spowodowane niekorzystnymi zewnętrznymi lub wewnętrznymi warunkami rozwoju.
Definicje objawowe świadczące o nieprzestrzeganiu pewnych norm ujmują nieprzystosowanie społeczne jako zespół zachowań np.: wagary, kłamstwa, ucieczki z domu, picie alkoholu, stosowanie przemocy itp.

Kryteria niedostosowania społecznego w opracowaniu Jana Konopnickiego: dziecko niedostosowane społecznie nie działa w swoim najlepszym interesie, co jest dowodem frustracji, swoim zachowaniem stwarza sobie dużo kłopotów których nie może rozwiązać, reakcje jednostki są nieprzewidywalne i nie współmierne do bodźców. Dziecko takie nie odnosi sukcesów a brakowi sukcesów towarzyszy złe samopoczucie dziecka, czuje się ono nieszczęśliwe.

Zajęłam się problemem nieprzystosowania społecznego dziecka 12-letniego. Pawła B. ucznia klasy 5 szkoły podstawowej.

Paweł to chłopiec który od kilku tygodni terroryzuje młodszych kolegów. Używa przemocy w postaci popychania, zastraszania, obrażania. Używa wulgarnych slow w stosunku do młodszych kolegów. Chłopiec po skończonych lekcjach, czekając na szkolny autobus wybierał sobie ofiarę i wpędzając w szkolny róg: zastraszał, niekiedy bił, poszturchiwał, używał wulgaryzmów. Dzieci bały się oprawcy ale milczały. Zaistniałą sytuacje zobaczyła pani sprzątająca która powiadomiła władze szkoły .

Paweł B. pochodzi z rodziny pełnej, ale główny wkład w jego wychowanie ma matka, gdyż ojciec od kilku miesięcy przebywa zagranica w celach zarobkowych. Kontakty z ojcem są więc utrudnione i ograniczone do rozmów telefonicznych. Chłopiec tęskni za tatą, często o nim opowiada. B. jest jedynakiem , rozpieszczanym przez matkę i dziadków którzy w ten sposób próbują mu rekompensować nieobecność ojca, którego wyjazd chłopiec niezwykle przeżył. Status materialny rodziny jest dobry.

Z informacji uzyskanych od matki wynika iż Paweł jest dzieckiem dobrym, lecz po wyjeżdzie ojca zaczął sprawiać problemy wychowawcze. Te problemy to: nie słucha mamy ani dziadków, nie dba o swoje rzeczy i porządek w pokoju, narzuca innym swoją wolę za wszelka cenę, sprzeciwia się innym, obraża się i gniewa, zrzuca winę na innych, ma tendencję do wydawania poleceń.

W szkole Paweł zachowuje się podobnie, jest niemiły w stosunku do kolegów, nie wykonuje poleceń nauczyciela, jest opryskliwy i arogancki. Matka jednak usprawiedliwia syna, taki stan rzeczy tłumaczy nagłym wyjazdem ojca, jego nieobecnością, brakiem wkładu w wychowanie dziecka. Twierdzi że Paweł zaczął sprawiać kłopoty po wyjeżdzie ojca. Czuł się opuszczony przez tate, a wszelkie próby wytłumaczenia dziecku zaistniałej sytuacji kończyły się niepowodzeniem. O tym że syn zastrasza młodsze dzieci dowiedziała się od dyrektorki szkoły.

Paweł zaczął przechodzic okres buntu, lekceważąc matkę i terroryzując młodsze dzieci chciał w ten sposób rozładować ...