Czynniki sprzyjające odnoszeniu sukcesów dziecka rozpoczynającego naukę w szkole

CZYNNIKI SPRZYJAJĄCE ODNOSZENIU SUKCESÓW DZIECKA ROZPOCZYNAJĄCEGO NAUKĘ W SZKOLE

Niezależnie od poziomu osiągnięć rozwojowych, zegar społeczny wyznacza dziecku w wieku sześciu – siedmiu lat konieczność podjęcia obowiązku szkolnego. Będzie on trwać aż do zakończenia gimnazjum, nie dłużej jednaj niż do ukończenia 18 r.ż. Pójście dziecka do szkoły jest dla niego i całej jego rodziny, wydarzeniem przełomowym i krytycznym – wyznaczającym nowy etap rozwoju. W początkowych latach nauki, od 6/7 do 12 r.ż. kształtują się kompetencje podstawowe i kluczowe z punktu widzenia jakości funkcjonowania człowieka w społeczeństwie. Dziecko stopniowo przechodzi ze świata zabawy do świata pracy, ucząc się zasad współżycia i współpracy z innymi ludźmi w różnych , także trudnych sytuacjach.

To, w jaki sposób dziecko poradzi sobie z wyzwaniami, które stawia przed nim rozpoczęcie nauki w szkole, jest wielorako uwarunkowane. Z jednej strony wpływ mają warunki edukacji szkolnej, z drugiej – osiągnięcia rozwojowe, z którymi dziecko rozpoczyna naukę, bagaż jego doświadczeń, wiedza i umiejętności opanowane w całym okresie dzieciństwa. Współcześnie za główne zadanie edukacji szkolnej uznaje się wspomaganie rozwoju dzieci. Szczególnie szkoła podstawowa, dzięki odpowiedniemu programowi nauczania i sposobom jego realizacji, ma się przyczynić do opanowywania przez dziecko podstawowych „technik” szkolnych, których nabycie jest istotne ze względu na powodzenia wyższych poziomach edukacji oraz w życiu dziecka poza szkołą. Podstawowe kompetencje w zakresie czytania, pisania i liczenia stają się kluczem do przyszłości w sensie edukacyjnym, jak i w sensie umiejętności sprostania warunkom życia społecznego, zawodowego.

W raz z podjęciem obowiązku szkolnego następuje zmiana trybu uczenia się dziecka: od uczenia się według programu wewnętrznego – uczenie się spontaniczne DZIECKO -SWOBODNA EKSPLORACJA – ŚWIAT (okres przedszkolny) do uczenia się według programu zewnętrznego: uczenie się reaktywne DZIECKO – NAUCZYCIEL – ŚWIAT (okres szkolny).

Wraz z pójściem dziecka do szkoły rozpoczyna się ważny proces skolaryzacji. Dziecko wkracza w środowisko zasadniczo odmienne od środowiska rodzinnego i stopniowo się do niego adaptuje. Obiektywne właściwości środowiska szkolnego mają wpływ na subiektywne postrzeganie, interpretowanie i odczuwanie ich przez dziecko oraz to, jak w takich warunkach będzie się ono zachowywało w stosunku do dorosłych i innych dzieci – rówieśników, uczniów od siebie starszych i młodszych.

Wzajemne związki czynników wpływających na jakość procesu uczenia i procesu nauczania:

CZYNNIKI PODMIOTOWE – uwarunkowania wewnętrzne:

kompetencje dziecka (poznawcze, emocjonalne, społeczne i wykonawcze) osiągnięte na poprzednich etapach rozwoju

indywidualne, właściwe dziecku wzorce zbierania i przetwarzania informacji

indywidualne możliwości intelektualne i rozwój poszczególnych funkcji poznawczych zaangażowanych w procesy uczenia się

CZYNNIKI ŚRODOWISKOWE – warunki fizyczne środowiska uczenia się:

architektura budynku szkolnego

infrastruktura szkoły

wyposażenie ...