Studium przypadku

OLIGOFRENOPEDAGOGIKA grudzień 2008
Krystyna Kamila Wasiółka
Leszno
Ul. Hubala 15
z.wasiolka@neostrada.pl

STUDIUM PRZYPADKU

Analiza dziecka z dysleksją rozwojową pod postacią
dysortografii, dysgrafii oraz dysleksji właściwej

Psychologiczne podstawy rewalidacji osób niepełnosprawnych intelektualnie
Mgr Zofia Skommer

DYSLEKSJA ???

W dzisiejszych czasach dysleksja nie jest anonimowym problemem. Coraz częściej mówi się o niej w środkach masowego przekazu i coraz więcej rodziców i nauczycieli uświadamia sobie ten problem. Dzięki właściwej postawie rodziców, którzy coraz lepiej znają prawa dziecka dyslektycznego istnieją większe możliwości w diagnozowaniu tych zaburzeń. Dziecko ma szansę na terapię prowadzoną przez wykwalifikowanych specjalistów, co umożliwia mu w miarę normalną edukację szkolną.
Według prof. M. Bogdanowicz wielu ludzi z zaburzeniami dyslektycznymi charakteryzuje się wysokim poziomem inteligencji i ponadprzeciętnymi zdolnościami twórczymi, Warto tu zauważyć, że dysleksję mieli między innymi: Hans Chrystian Andersen, Winston Churchill, Leonardo da Vinci czy Albert Einstein.
Świadczy to o tym, że można pokonać trudności związane z zaburzeniami dyslektycznymi, ale trzeba wykazać się wytrwałością i systematycznością.

1. Identyfikacja problemu.

Jaś [1] mieszka na wsi. Chodzi do klasy VI Szkoły Podstawowej 2 km od domu. Wychowuje się w pełnej rodzinie o przeciętnej sytuacji finansowej. Oboje rodziców posiadają wykształcenie i pracują zawodowo. Jaś mieszka w ładnym domku jednorodzinnym z ogródkiem i ma swój własny pokój, dostęp do komputera, rodzice zapisują go na wycieczki i różne wyjazdy.
We wrześniu 2008 r. chłopiec został zgłoszony do Poradni Psychologiczno - Pedagogicznej przez rodziców (z inicjatywy szkoły), z powodu trudności występujących w poprawnym pisaniu, czytaniu, słabszej koncentracji uwagi, jak również trudnego do zaakceptowania zachowania.
Z opinii nauczyciela j. polskiego wynikało, że pomimo systematycznego uczestnictwa w zajęciach szkolnych, objęcia ucznia opieką w ramach zespołu dydaktyczno- wyrównawczego oraz ścisłej współpracy z rodzicami – opanowanie nauki czytania, pisania i zasad ortografii sprawia uczniowi problemy.
Zachowanie Jasia pozostawia wiele do życzenia. Chłopiec jest bardzo żywy. Często wydaje niekontrolowane dźwięki i ruchy. Czasami też jest agresywny. Można zauważyć trudności w zaaklimatyzowaniu się chłopca w klasie, do której uczęszcza już parę lat. Koledzy i koleżanki często odrzucają takie zachowanie, niekiedy drwią z Jasia i jego ułomności, czym sprawiają mu przykrość (chłopiec popłakuje ukradkiem).
Owo wrześniowe badanie wykazało, że chłopiec jest w normie intelektualnej, ale występuje u niego dysleksja rozwojowa pod postacią dysortografii, dysgrafii oraz dysleksji właściwej o znacznym nasileniu zaburzeń.
Trudności związane z opanowaniem poprawnej ortograficznie pisowni oraz opanowaniem odpowiedniego tempa i techniki czytania wynikają z dysfunkcji rozwojowych procesorów percepcyjnych. Niski poziom graficzny pisma ma związek z pierwotną oburęcznością oraz słabszą płynnością i ...