"Na nieludzkiej ziemi - losy Polaków na Wschodzie podczas II wojny światowej" - program własny zajęć koła historycznego

Program własny edukacji historycznej został opracowany dla uczniów klas V i VI szkoły podstawowej. Może być realizowany równocześnie z programem nauczania historii, języka polskiego a także w formie zajęć pozalekcyjnych. Zawarte w programie treści sprzyjają prowadzeniu zajęć poza szkołą, w bezpośrednim kontakcie z miejscami pamięci.

Szkoła Podstawowa nr 95
im. Jarosława Iwaszkiewicza
54-047 Wrocław
ul. Starogajowa 66-68

PROGRAM WŁASNY ZAJĘĆ KOŁA HISTORYCZNEGO
pt. „NA NIELUDZKIEJ ZIEMI – LOSY POLAKÓW NA WSCHODZIE PODCZAS II WOJNY ŚWIATOWEJ”

Opracowała:
mgr Wioletta Kocik

Wrocław 2008r.

SPIS TREŚCI

1. Wprowadzenie do programu str. 3
2. Cele edukacji historycznej – „Na nieludzkiej ziemi – losy Polaków na Wschodzie
podczas II wojny światowej” str. 5
3. Metody pracy z uczniem str. 7
4. Zagadnienia i formy realizacji str. 8
5. Procedury osiągania celów str. 12
6. Informacje na temat osiągnięć uczniów str. 13
7. Literatura str. 14

WPROWADZENIE DO PROGRAMU

„Podróż”
Zmienili nam dom na wagon,
W którym z zimna trzęsiemy się.
To nie żart, to koszmarna droga …
Na Sybir wleczemy się (…)

Deportacja i zagłada całych narodów były stosowane w carskiej Rosji od pradawnych czasów. Pierwszymi zesłańcami – Sybirakami byli polscy jeńcy z wojsk Stefana Batorego, króla Polski. Fakt ten odnotowany został w kronikach wojennych z roku 1582. Następnie na zesłanie trafili uczestnicy wojen polsko – rosyjskich. Dużą falę zesłańców przyniósł okres Konfederacji Barskiej z 1768 roku, Powstania Kościuszkowskiego w 1794r., a następnie listopadowego (1830) i styczniowego (1863). Na syberyjską katorgę trafili Polacy podczas II wojny światowej.
Sybiracy to bohaterowie, od których dziś możemy czerpać wzory kultywowania tradycji narodowych i religijnych. Pragnę, aby moim uczniom bliskie stały się takie wartości jak: tolerancja, wrażliwość, uczciwość, patriotyzm, poszanowanie praw innego człowieka. I choć dziś borykamy się z wieloma codziennymi problemami, wiemy, że naszym obowiązkiem jest pamięć niezłomności przekonań tych ludzi, ich ofiarności, odwadze i mądrości.
Nastały nowe czasy. Dziś w Wolnej Polsce, możemy publicznie, bez obawy o nowe represje przywoływać zbiorową pamięć o tamtych bolesnych wydarzeniach i przekazywać ją uczniom naszej szkoły. Uważam, że należy mówić młodemu pokoleniu o ich heroicznej próbie w najstraszniejszych warunkach, jakie tylko mógł zgotować reżim bolszewicki. Doświadczenie tych ludzi nie może pójść w zapomnienie. To jest część naszej tożsamości narodowej, część naszych dziejów. Nie może być zapomniane to dziedzictwo wiary, kultury i polskości, zwłaszcza, że wyrokiem czasu odchodzą ostatni uczestnicy tych strasznych wydarzeń. Za kilka już lat nie będzie komu pisać, ani nie będzie kogo zapytać o te fakty, zatrą się ślady szlaków, którymi wędrowali skazańcy na zsyłkę a potem ku wolności.
W codziennej pracy z uczniami będę się starała kierować mottem: „Naród, który traci pamięć, traci sumienie”.

Inspiracją do napisania programu własnego na zajęcia koła historycznego, oprócz moich własnych zainteresowań tematem, był także Wojewódzki Konkurs Historyczny pt.: „Losy polaków na Wschodzie w latach ...