Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.
Dysleksja a dyskalkulia
Czym jest dysleksja ? Najczęściej przytacza się takie określenie dysleksji :
Niepełnosprawność objawiająca się trudnościami w uczeniu się czytania i pisania,
mimo zastosowania zwykłych metod nauczania, co najmniej normalnej inteligencji
ogólnej i sprzyjających warunków socjalno- kulturalnych. Upośledzenie to utrudnia
nabywanie sprawności w czytaniu i tworzeniu tekstów, które inne dzieci opanowują
stosunkowo gładko i bez kłopotów. W większości przypadków dysleksję powodują
pewne organiczne anomalie rozwojowe. Objawy dysleksji występują u około10%
uczniów. Dysleksja 5 razy częściej dotyka chłopców niż dziewczęta.
Dziecko dyslektyczne ma zwykle trudności w rachowaniu i opanowaniu zwykłej arytmetyki i algebry, co nazywa się dyskalkulią.
Dzieci dyslektyczne mają często poważne specyficzne trudności nie tylko z pisaniem i czytaniem, lecz również z rachowaniem i matematyką. Przypadki czystej dyskalkuli, tj. specyficznych trudności w opanowaniu rachunków symbolicznych i na liczbach przy braku innych objawów dysleksji są bardzo rzadkie, poniżej 1%.Około 11% dyslektyków ma wybitne osiągnięcia w matematyce. U dyslektyków nie ma korelacji miedzy osiągnięciami matematycznymi i IQ.
Stwierdzono że u dyslektyków drogi neuronowe unaczynione przy czytaniu prowadzą do innych płatów mózgowych niż u ludzi bez objawów dysleksji. Brak wczesnego wykrywania dysleksji może prowadzić do bardzo poważnych konsekwencji : od drobnych niepowodzeń, do kompletnej alienacji społecznej.
Matematyka wymaga lokalnie liniowego programu nauczania (tj. rozłożyć treści nauczania na małe przejrzyste kawałki i podawać jeden po drugim, a potem powtórka i synteza ).Taki styl nie jest skuteczny dla dużej grupy dyslektyków. Np. duża część z nich nie może opanować tabliczki mnożenia. Nawet jeśli tego w końcu nauczą na pamięć, już następnego dnia mogą wszystko zapomnieć. Paradoksem więc wydaje
się często to, że nie potrafią poprawnie wyrachować na piśmie np.,,15 razy 59” chociaż w głowie ten sam rachunek przeprowadzić mogą z dobrym wynikiem i często nawet natychmiast . W cytowanym przykładzie, ,,15 razy 59” , może podpisać te liczby jak należy, jedna pod drugą, potem napisać coś w następnych dwóch linijkach , co mu się wydaje dobre, a na końcu napisze wynik obliczony szybko w głowie. Jeżeli rachując w głowie nie zrobił błędu, to ocena zapisu może być jednoznaczna: rachunek błędny , wynik przypadkowy dobry. Zauważenie tego może być dla mało doświadczonego nauczyciela trudne. Inteligentny dyslektyk wyrobi sobie swój styl, albo zaczyna zostawać w tyle, co grozi nieporozumieniami i może skończyć się powtarzaniem klasy-zabiegiem w takim wypadku traumatycznym, zupełnie nie skutecznym, a nawet wysoce szkodliwym. Rozpoznanie problemu to duże wyzwanie.
Pomocne może być rozpoznanie stylów poznawczych uczniów. Można to zrozumieć analizując
sposób odczytywania i zapamiętywania serii cyfr.
Mając przed ...
