Wigilijny gość

Puk, puk! Puka ktoś !
Dzieci otwórzcie to wigilijny gość.

Ale one nie otworzyły,
gwiazdora się chyba wystraszyły.

Były niegrzeczne przez rok cały,
rózgi jego się bardzo bały.

Mama wpuściła go zdenerwowana,
zmęczona bo sprząta sama od rana.

Długo mam stać na mrozie srogim?
Ja sobie przez was odmrożę nogi.

Przybyłem do was z bardzo daleka,
Czy jakieś dziecko na mnie tu czeka.

Chyba nie, bo się gdzieś schowały?
Czyżby kary jakiejś się bały?

W końcu wyszli zza fotela,
mały Adaś i duża Ela.

O! Już są gagatki dwa.
Czy któreś wierszyk dla mnie ma?

Pomodlić się także ładnie możecie,
o ile jeszcze robić to umiecie.

Doszło do mnie skarg na was wiele.
Co macie na obronę moi przyjaciele?

Dzieci głowy swe pospuszczały,
ze wstydu uszy poczerwieniały.

I cicho bąkają Adaś i Ela,
że innym się psocą, to ich rozwesela.
Nie pomagają tacie i mamusi,
nie uczą się, bo ich nikt nie zmusi.

Brzydko mówią do każdego,
kłamią wszystkich i co z tego.

Wzrok Gwiazdora zrobił się srogi,
strzelił z rózgi o domu progi.

I odezwał się w te słowa,
głośna była ta przemowa:

-Uszy puchną niewdzięcznicy,
nie będę siedział tu po próżnicy.

Kto rodziców nie szanuje,
nie uczy się, ma same dwóje,

psoci złośliwie i oszukuje,
na nic dziś nie zasługuje.

Wymierzam wam zatem karę,
prezentów w tym roku nie będzie wcale.

Mama i ojciec wciąż pracują,
dbają o was i pielęgnują.

Lecz pociechy z was nie mają,
skarg na was wciąż słuchają.

Na kolana już klękajcie
i rodziców przepraszajcie.

Adaś i Ela się popłakali,
poprawę rodzicom swym obiecali.

Na pocieszenie gwiazdor ze swego wora,
wyciągnął dla dzieci małego gwiazdora.

By przypominał im, że dniem i nocą,
ktoś ich obserwuje i wie kiedy psocą.

A wy dzieci w tym roku grzeczne będziecie?
Jeśli tak, to prezenty dostać możecie.

Czekajcie więc spokojnie na wigilii czas
a gwiazdor na pewno odwiedzi też was.

Podgląd treści