Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.
ZABURZENIA DEPRESYJNE – charakterystyka
OBJAWY:
1.OBJAWY W RELACJACH
Często w relacjach przyjmują postawę „ofiary”
Duża zależność od innych, zależność od tego jak inni mnie oceniają,
Unikanie towarzystwa,
Nadmierna potrzeba akceptacji,
Skłonność do pobierania postawy męczennika,
Ponoszenie niepotrzebnych ofiar,
Postawa pasywno-agresywna ( z jednej strony mówią ,że coś zrobią, ale nie robią tego tłumacząc , że po prostu zapomnieli)
Ich świat jest czarno-biały
2. OBJAWY BEHAWIORALNE
Ogólna impulsywność,
Destrukcyjne zachowania kompulsywne,
Zachowania niebezpieczne,
Napady płaczu,
Próby samobójcze,
Spadek lub wzrost masy ciała,
Zmiana rytmu snu i czuwania,
3.OBJAWY EMOCJONALNE
Brak źródeł satysfakcji,
Utrata poczucia humoru,
Utrata poczucia szacunku do siebie,
Osłabienie związków emocjonalnych,
Obniżony nastrój,
Nadmierne lub nieadekwatne poczucie winy,
Poczucie bezsilności,
Łatwo złoszczą się ,irytują, gdy proponuje im się zmianę
Bardzo skoncentrowane są na sobie- ja i mój nastrój
Utrata motywacji do działania
Ahedonia,
Zamrożenie – niemożność przeżycia danych uczuć, nie umiejętność podjęcia decyzji, kłopot z przechodzenia od etapu do etapu
4. OBJAWY DEPRESJI U ADOLESCENTÓW
Diametralna zmiana zachowani,
Rozdawanie swoich rzeczy- jest to żegnania się, domykania pewnych rzeczy,
Zaburzenia koncentracji uwagi,
Obniżenie wyników w nauce,
Poczucie nadmiernego zmęczenia,
Poczucie nadmiernej senności,
Częste wahania nastrojów, wybuchy złości,
Wycofanie brak kontaktów rówieśniczych
Brak planów na przyszłość,
Nadmierna impulsywność , która skłania do różnych działań np. samobójczych.
Osoby depresyjne są biernie agresywne mają złość, ale skierowaną do siebie. Ma w sobie dużo niszczącej, siły , która niszczy ja samą oraz osoby, które chcą jej pomóc. ( osoby depresyjne chcą pomocy , z drugiej strony nie są w stanie wziąć tej pomocy)
JEDNA Z GENEZ NIEUMIEJĘTNOŚĆI PORADZENIA SOBIE Z EMOCJAMI.
Ok. 6- 8 m.ż dziecko wychodzi z symbiozy z matką. Pojawia się pierwsze spojrzenia, kiedy dziecko zaczyna doświadczać, że ja i mama to nie to samo. Pojawia się myśl u dziecka ,że może stracić matka i uczy się radzenia ze stratą .Często w tym momencie pojawia się obiekt przejściowy np. miś , kocyk.
Gdy dziecko płacze, bo np. czuje się samotne i matka pojawia się natychmiast, to w ten sposób uniemożliwia dziecku odbycie lekcji radzenia sobie z emocjami.
Gdy rodzic nie reaguje wcale na płacz dziecka, to po dłuższym czasie ono przestaje płakać, ale nie dlatego, że poradziło samo sobie z emocjami, ale dlatego zaczyna czuć , że i tak nikt nie przyjdzie do niego, że nie może na niego liczyć. Najlepszym rozwiązaniem jest pozwolić dziecku troszkę popłakać, ale nie zostawiać go samego.
