Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.
Kara i nagroda w wychowaniu
Dziecko jest całkowicie zależne od rodziców, nie wybiera ich samo i jest zdane na warunki jakie stworzą dla jego rozwoju .Spoczywa więc na nas ogromna odpowiedzialność za losy naszych dzieci .Punktem wyjścia do ustalenia całego systemu oddziaływań wychowawczych powinno być dokładne przemyślenie problemu , jakim człowiekiem ma być w przyszłości nasze dziecko .
Podejmując się wychowania dziecka należy świadomie ustalić strategie postępowania wychowawczego ,konsekwentnie karać i nagradzać oraz ułatwiać dzieciom rozwój ich potencjalnych możliwości kierowania własnym rozwojem , podejmowania decyzji i ponoszenia odpowiedzialności .
Należy opracować własną strategię wychowawczą opartą na rozległej wiedzy pedagogicznej i psychologicznej oraz swojej praktyce .
Niestety większość rodzin wychowuje dzieci bez wcześniej ustalonych reguł . Postawa rodziców ma bardzo duże znaczenie w kształtowaniu zachowania dziecka . To rodzice przekazują dzieciom zasady i normy zachowania i oni powinni być wzorem do naśladowania . Niestety w wielu przypadkach brak jest miłości rodzicielskiej , albo miłość ta jest ślepa i nie pozwala obiektywnie spojrzeć na postępy swojej pociechy .
A przecież „ mądra miłość rodziców daje najlepszą gwarancję dobrego wychowania dziecka , oparta jest bowiem nie tylko na uczuciach do dziecka i jego akceptacji , ale i na zrozumieniu praw rządzących rozwojem psychoruchowym i związanych z nim potrzeb .Zarówno wychowanie zbyt tolerancyjne , jak i zbyt rygorystyczne jest zwykle obarczone błędami wychowawczymi , wyzwalającymi zaburzenia zachowania dziecka .
Każde dziecko znaczenie kary ocenia subiektywnie , oskarżając rodziców za brak miłości i zainteresowań . Kary wywołują u nich lęk , bunt i agresję , a nie przynoszą pożądanych przez rodziców efektów. Największe spustoszenie w psychice i zachowaniu dziecka czynią kary cielesne.
A.Miller(Przeciwko biciu dzieci , 2000,) przekonuje, że kary cielesne ,nawet pozornie niewinne klapsy czy poszturchiwania są dla dziecka niebezpieczne ponieważ :
➢ uczą je przemocy ,
➢ burzą niezwykle istotną i potrzebną pewność bycia kochanym ,
➢ są przyczyną lęku – oczekiwania następnej kary ,
➢ przekazują kłamstwo : kary cielesne mają niby być metodą wychowania ,a rodzice używają ich do wyładowywania własnej agresji , jeśli biją , to dlatego , że jako dzieci też byli bici ,
➢ powodują złość i chęć rewanżu, która objawi się znaczne później ,
➢ uczą dziecko akceptować nielogiczne argumenty („ Uderzę cię dla twojego dobra ‘’ ) , co zostawia trwałe ślady w psychice ,
➢ burzą wrażliwość i delikatność w stosunku do innych i do siebie samego ,a także ograniczają intuicyjną zdolność oceny ,
➢ uczą dziecko ,że przemoc jest manifestacją miłości (co później może rodzić perwersje).
Złość powstająca u dziecka , które jest bite wyładowywana jest w dzieciństwie i w okresie dojrzewania poprzez :wyśmiewanie słabszych ,bicie kolegów , czy denerwowanie nauczycieli .
Zdaniem Miller prawdziwy autorytet odrzuca poniżenie a dyscyplinę osiąga ...
