Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.
Cechy rozwojowe dziecka a nauczanie języka obcego
Wielu rodziców zadaje sobie pytanie: „Kiedy dziecko powinno zacząć uczyć się języka obcego?” Sama potrzeba kształcenia w zakresie języków obcych nie jest kwestionowana jednakże wiek, w którym powinno rozpocząć się tę edukację jest nadal przedmiotem dyskusji.
Specjaliści w dziedzinie glottodydaktyki (metodyki nauczania języków obcych) są zgodni, że organizowanie nauki języków od najmłodszych lat jest korzystne dla dziecka i nie niesie żadnych zagrożeń dla jego rozwoju. "Badania dowodzą, że wczesna edukacja językowa wpływa pozytywnie na rozwijanie zdolności intelektualnych, ma dodatni wpływ na wyniki osiągane w szkole, wspomaga opanowanie własnego języka, buduje pozytywną motywację i daje fundament pod systematyczną pracę nad językiem"[1] - twierdzi J. Furgałowa kierownik Szkoły Języków Obcych Uniwersytetu Warszawskiego.
Każda grupa wiekowa przyswaja język obcy w specyficzny sposób. Kluczem do sukcesu w procesie nauczania jest dostosowanie procesu dydaktycznego do chłonności językowej na poszczególnych etapach.
E. Wieszczeczyńska[2] zwraca uwagę na cechy fizjologiczne dzieci sprzyjające nauce języka obcego w młodszym wieku szkolnym. Posługuje się ona danymi przeprowadzonymi przez neurologa L. Penfielda, na podstawie, których wysunięto pogląd, iż „organy dziecka, dzięki którym uczy się ono słuchać, rozumieć i mówić są najbardziej plastyczne przed 10 rokiem życia, a w okresie od 10 do 14 roku życia tracą swą plastyczność i stają się mniej chłonne.” Według tej teorii dziecko jest w stanie nauczyć się języka obcego w sposób naturalny i bez większych trudności.
E. Wieszczeczyńska[3] posługuje się również badaniami przeprowadzonymi przez T. Andersona, który definiuje dziesiąty rok życia jako rodzaj granicy między uczeniem się warunkowym a uczeniem pojęciowym. Uczenie warunkowe zachodzi przy oddziaływaniu metody bezpośredniej, czyli taka jak przy nauce języka ojczystego. Natomiast nauczanie pojęciowe odbywa się przez oddziaływanie metody pośredniej. Dziecko przyswajając język ojczysty poznaje dalsze jego tajniki poprzez uczenie się pojęciowe. Różnica między uczeniem się warunkowym a pojęciowym jest funkcja wieku dziecka. Ponadto uważa on, że „różnica między tymi rodzajami uczenia się jest funkcja wieku dziecka, a w jego rozwoju istnieje okres, w którym posiada ono zadziwiającą zdolność wykorzystania tych partii mózgu, które są odpowiedzialne za przyswajanie języka ojczystego i naukę języka obcego.” Cytowany przez E. Wieszczeczyńską[4] T. Anderson uważa, iż najlepszym okresem do nauki języka obcego jest wiek od czwartego do ósmego roku życia i wtedy to dziecko powinno rozpocząć naukę języka obcego.
Podobnego zdania jest inny badacz, którego J. Brzeziński[5] cytuje w swej pracy – G. Schmid-Shönbein uważa, że okres między czwartym a ósmym rokiem życia dziecka bardzo sprzyja nauce ...
