Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.
Edukacja młodego czytelnika
Pierwszy kontakt dziecka z literaturą nie jest bezpośredni. Dziecko najpierw słucha, jak dorośli mówią do niego wierszem i prozą, opowiadają mu historie zmyślone i prawdziwe, a w końcu czytają książki.
Mały niedoświadczony odbiorca tych opowiadań z początku przyjmuje w sposób refleksyjny za dorosłym opiekunem jego wybór literatury i sposób jego interpretacji, wyrażony przez intonację, mimikę i gesty, a także zgadza się z towarzyszącym lekturze słownym komentarzem, dlatego rola pośrednika jest tak ważna w edukacji literackiej dziecka, tworzy on, bowiem pierwszy wzorzec nawyków związanych z literatura. Toteż każdy człowiek dorosły wchodzący w te rolę powinien wiedzieć, jak czytać i jak kierować samodzielna lektura dziecka, aby w sposób prawidłowy dotarła ona do jego świadomości i oddziaływań
Nauka lektury według Rolada Barthesa obejmuje nie tylko teksty pisane, ale też obrazy, przedmioty i zdarzenia. A one SA bardzo mocno związane ze sposobem bycia dziecka. Bo dziecko zawsze, nawet w kontakcie z lekturą, stara się wejść w jak najściślejszy kontakt z materia, z tworzywem.
Ten zmysłowy kontakt z dziełem literackim polega na zabawie słowami, postaciami, fabułami, zdarzeniami.
Granica miedzy książka a zabawa nie zawsze jest wyraźna, zwłaszcza w przypadku książeczek obrazkowych dla dzieci, w których maja występować różnego rodzaju pomysły „mechanicznie”. Dopiero, gdy teksty skierowane do dzieci pojawiają się w typowej sytuacji odbioru lektury – to znaczy, że są przede wszystkim „dosłuchania”.
Literatura:
A. Baluch „Dziecko i świat przedstawiony….” – Wrocław 1994, WWBiS
Katarzyna Maślanka
