Pragnę wolności

Scenariusz np. z okazji dnia praw człowieka dla gimnazjów i szkół ponadgimnazjalnych, charakter przedstawienie teatralne. Do scenariusza stworzyłam podkład z fragmentów pochodzących z filmu "Bandyta" jak ktoś będzie zainteresowany mogę przesłać. Jest dopasowany do scen z państwami.

MAM GEN WOLNOSCI

OPIS

(Na scenie są kraty, nazwy państw, które łamią prawa człowieka. Zaczyna piosenka: „Jedyne co mam …”)

Jedyne co mam …

Jedyne co mam to złudzenia, Że mogę mieć własne pragnienia. Jedyne co mam, to złudzenia, Że mogę je mieć. Miałam siebie na własność, Ktoś zabrał mi prywatność.Co mam zrobić bez siebie, jak żyćBez siebie, jak żyć.Miałam słowa własne,Ktoś stwierdził, że zbyt ciasne.Co mam zrobić bez słów, jak żyćBez słów, jak żyć.Jedyne co mam...Miałam serce dla wszystkich,Ktoś klucz do niego wymyślił.Co mam zrobić bez serca, jak żyćBez serca, jak żyć.Miałam myśli spokojne,Lecz ktoś wywołał w nich wojnę.Co mam zrobić teraz, jak żyć.Jak teraz żyć.Jedyne co mam...

SCENA I (Kuba)

Na scenę wchodzi młody chłopak, trzyma w ręku laptop. Rozgląda się czy nikt go nie śledzi i wykrzykuje:

Chłopak:

Dziś mamy XXI wiek i tyle możliwości daje nam Internet.

Możesz uczyć się świata i latać po sieci

Gdy coś ci nie pasuje wyrazić swój sprzeciw!!!

(Na scenę wbiega dwóch policjantów)

Policjant 1

(Wiąże chłopaka sznurem, plastrem zakleja usta i prowadzi do klatki)

Policjant 2

(Obwiązuje łańcuchem laptop, zamyka na kłódkę i odkłada w widoczne miejsce)

SCENA II (Białoruś)

Na scenie stoi urna do głosowania, na scenę wchodzi kobieta i recytuje wiersz „Święte słowa”

Dopóki w głowach myśli krążą nie narażone pogardą

Jest święte słowo: Wolność!

Jest święte słowo: Prawda!

Jest święte słowo: Demokracja! (wrzuca kartę do głosowania, podchodzi tajniak wrzuca 10 i obwiązuje urnę łańcuchem)

Jest święte słowo: Sprawiedliwość! (od tego momentu jest prowadzona za kratki przez policjanta)

Choćby nam kiedyś wrażenia mocne (mocno)

Świat postawiły na głowie

Jest jedno święte słowo: Człowiek! (mocno)

SCENA III ( Chiny/Tybet)

Osoba będąca przebrana za mnicha tybetańskiego siedzi na środku sceny po turecku za nią stoi osoba recytująca i deklamuje fragment „Krzyk” J. Kaczmarskiego

Recytująca:

Dlaczego wszyscy ludzie mają zimne twarze?Dlaczego drążą w świetle ciemne korytarze?Dlaczego ciągle muszę biec nad samym skrajem?Dlaczego z mego głosu mało tak zostaje?Krzyczę, krzyczę, krzyczę, wniebogłosy! (…)

Kim jest ten człowiek, który ciągle za mną idzie?Zamknięte oczy ma i wszystko nimi widzi!Wiem, że on wie, że ja się strasznie jego boję,Wiem, że coś mówi, lecz zatkałam uszy swoje!Krzyczę, krzyczę, krzyczę, wniebogłosy!A! czy ktoś zrozumie to? (…)

Nie kończy się ten straszny mostI nic się nie tłumaczy wprostWszystko ma drugie, trzecie, czwarte, piąte dno!A! czy ktoś zrozumie to ...