Jeszcze Polska nie zginęła

„JESZCZE POLSKA NIE ZGINĘŁA”
Scenariusz akademii z okazji odzyskania przez Polskę niepodległości

Opracowała: Renata Łojko

Część I

Scenografia: Wnętrze pokoju. Po lewej stronie regał z książkami, na nim krzyż i świeca, w centralnym miejscu stół nakryty białym obrusem, a na nim gazeta, filiżanki, imbryk do herbaty, tablica z mapą przedrozbiorowej Polski.
Osoby: Babcia, wnuki – dziewczynka i chłopiec, rodzina – matka, ojciec, dziecko, troje dzieci – symbole rozbiorów.

Scena I

Babcia siedzi na fotelu bujanym, robi sweter na drutach. Wbiegają rozbawione wnuki.
Dziewczynka: Babciu, babciu opowiedz nam bajkę o Królewnie Śnieżce.
Chłopiec: … albo lepiej o dzielnym rycerzu przemierzającym świat w poszukiwaniu prawdy.
Babcia z czułością patrzy na wnuki.
Babcia: Siadajcie… o tu – wskazuje na dwie przygotowane wcześniej poduchy. Opowiem Wam…, ale nie bajkę. To historia – pewnej Rodziny – Polski – mojej i Waszej Ojczyzny. Nie zawsze na jej ziemiach było tak spokojnie jak dzisiaj…
Dziewczynka: A kto Ją niepokoił?
Chłopiec: Przestań gadać! Posłuchaj!
Babcia: Polska to nasz Rodzina – szczęśliwa i spokojna.

Scena II

Przy stole siedzi trzyosobowa rodzina. Rozmawiają, śmieją się, piją herbatę. Nagle na scenę wkracza troje dzieci z przypiętymi do piersi i pleców paskami z napisem: Rosja, Austria, Prusy. Wkraczają do pokoju i zaczynają wprowadzać własne porządki. Przestawiają stół, odsuwają energicznie krzesła. Rodzina stoi w jednym miejscu, jest przerażona. Napastnicy, w końcu biorą w niewolę członków rodziny i rozchodzą się w różne strony.
Chłopiec: Jak to możliwe?! Wtargnąć do czyjegoś domu, poprzestawiać meble, wprowadzać własne porządki?
Dziewczynka: Mów babciu dalej. Proszę.
Babcia: To jeszcze nie koniec! Popatrzcie…

Scena III

Na scenie pojawiają się dzieci – symbole mocarstw rozbiorowych i przyglądają się mapie Polski wiszącej na ścianie.

Babcia: Popatrzcie! Zebrali się jak sępy nad osłabioną Polską i spierają się, co który może zgarnąć dla siebie. Kłócą się!
Dziecko symbol jednego rozbiorcy zdziera mapę ze ściany. Wszyscy napastnicy zaczynają ją
ciągnąć we własną stronę. Mapa się rwie.
Babcia: Rozerwali ją, rozdarli i rozebrali! Nastąpiła niewola. Wiele, wiele lat niewoli. 123 lata.
Babcia wstaje z fotela, podchodzi do regału z książkami, wyszukuje jedną z nich i wraca na fotel. Dzieci przysuwają się do jej kolan i oglądają ilustracje w „Wielkiej Historii Polski”.
Chłopiec: A co na to Polacy?!
Dziewczynka: Chyba się nie zgodzili z takim stanem rzeczy?!
Babcia: Polacy znali swoją historię i mieli swoją tożsamość. Stanęli do walki!!! Wielu zginęło, wiele krwi się przelało, wiele czasu minęło… Ale… dopięli swego! Odzyskali utraconą niepodległość, Wolność!!!
Wszyscy aktorzy wchodzą na scenę kłaniają się.

Część II

Scenografia: tablica z ...