Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.
SPOTKANIE XV
TEMAT: Moje samopoczucie w grupie
CZAS TRWANIA: około 60 minut
CEL OGÓLNY: Stwarzanie okazji do samopoznania i samooceny
CELE SZCZEGÓŁOWE: - Diagnoza klimatu grupy i samopoczucia jej członków
- Rozwijanie motywacji do udzielania wzajemnej pomocy
- Uświadomienie własnego wpływu na samopoczucie innych członków grupy
POMOCE: kartki, pisaki, kredki, kartony
PRZEBIEG SPOTKANIA
A) CZĘŚĆ WSTĘPNA
1. Powitanie w kręgu Przesłanie iskierki
„W domu kipi, mleko”[1]
Cel: Ćwiczenie rozluźniające
W domu kipi mleko, za nim skończy, wskazana osoba musi powiedzieć imię dziecka siedzącego po prawej ręce. Jeśli się pomyli, idzie do środka.
Fale na oceanie[2]
Cel: Rozwijanie motywacji do udziału w zabawach.
Wszyscy siedzą na krzesłach w kręgu. Dwa krzesła są puste. Jedna osoba stoi w środku kiedy prowadzący mówi „ Fale w lewo”, wszyscy przesuwają się w lewo na krzesłach, patrząc jednocześnie do środka koła i utrzymując pozycję siedzącą ( gdy mówi: w prawo przesuwając się w prawo)
Osoba ze środka próbuje zająć wolne krzesło, jeśli jej się to uda, osoba z jej prawej strony zajmuje miejsce w środku koła i zabawa toczy się dalej. Osoba prowadząca w dowolnym momencie przerywa przemieszczanie się, mówiąc: stop lub zmieniając kierunek
Plątanina[3]
Cała grupa trzyma się za ręce, tworząc łańcuch. Pierwsza osoba prowadzi ten łańcuch przechodząc pomiędzy nogami pod ramionami, itp.
Należy uważać, żeby nie rozerwać łańcuch, poruszać się powoli robić to delikatnie, kiedy grupa jest tak zaplątana , że nie może się ruszyć, jedna osoba stara się ją rozplątać, dając słowne polecenia, bez dotykania łańcucha.
B) ĆWICZENIE SPECJALISTYCZNE
„Temperatura uczuć”[4]
Cele: Diagnoza klimatu grupy i samopoczucia jej członków.
1. Na kartkach uczestnicy wypisują dużymi cyframi temperaturę swoich uczuć wobec grupy, korzystając ze skali termometru lekarskiego ( 34,5’C – 42’C)
2. Spacerując po sali lub siedząc w kręgu, zapoznają się z „ temperaturą uczuć” kolegów, wymieniają uwagi i udzielają wyjaśnień
Omówienie:
Dzieci mogą obliczyć średni stan uczuć wobec grupy, a także porozmawiać o przyczynach różnic w natężeniu uczuć poszczególnych osób, zastanowić się, co zrobić, aby temperatura uczuć wzrosła.
„Bukiet dobrych chęci”[5]
Cele: Rozwijanie motywacji do udzielania wzajemnej pomocy. Uświadomienie własnego wpływu na samopoczucie innych członków grupy i atmosferę w klasie.
Każdy uczestnik podpisuje karton i przekazuje go kolegom.
Uczniowie zastanawiają się, co mogą lub chcą zrobić dla poszczególnych kolegów z klasy. Na kartonach odpowiednich osób rysują kwiatek i składają imienne deklaracje (np. Mogę Ci pomóc w matematyce – Jola; Mogę pójść z tobą do kina – Jacek ; Mogę pożyczyć Ci Kordiana – Karol; Mogę nauczyć Cię ...
