Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.
Jak wychować zdolne dziecko? David Lewis (1988)
W dobie rozwoju edukacji i psychologii, wiele uwagi poświęcono procesom umysłowym dziecka oraz wpływom środowiska rodzinnego na kształtujące się umiejętności człowieka. Bez wątpienia, istnieje połączenie między postawą rodzica a przyszłymi sukcesami bądź niepowodzeniami dziecka.
Wśród setek tysięcy publikacji z zakresu psychologii dziecięcej szczególne miejsce zajmuje dzieło David’a Lewis’a zatytułowane Jak wychować zdolne dziecko (1988). Autor, wbrew pozorom, nie podaje gotowej recepty na ukształtowanie niepowtarzalnie bystrej pociechy. Punktem wyjścia dla rozważań Lewis’a staje się zrozumienie definicji zdolny rodzic, którego charakteryzuje świadomość pełnienia wyjątkowej roli w życiu swojego dziecka. Jednak najważniejszym przesłaniem, płynącym z kart publikacji jest stwierdzenie, iż każde dziecko rodzi się wszechstronnie uzdolnione, z pełną możliwością rozwoju we wszystkich kierunkach, potencjalną wybitną inteligencją i zadatkami na rozwijanie wielkiej twórczości oraz dużym talentem społecznym. Warunkiem koniecznym do maksymalnego rozwoju jest rodzic, który powinien zapewnić swojemu dziecku środowisko stymulujące i pobudzające jego rozwój umysłowy.
W celu przekonania czytelników o wyjątkowej naturze każdego dziecka, psycholog odwołuje się do pojęcia dziecko inteligentne, które powszechnie rozumie się jako dziecko o wysokim ilorazie inteligencji. Jednak istnieje wiele innych przejawów zdolności i umiejętności, które niekoniecznie muszą oznaczać wysoki wynik z testu IQ. Dowodem na to są twórcze bądź społeczne uzdolnienia dziecka; talenty, które są równie ważne dla osiągnięcia pełnego rozwoju w świecie dorosłych. Pogląd ten skłania do głębokiej refleksji i przyjęcia postawy zrozumienia dla potrzeb i zdolności każdego dziecka, które w gruncie rzeczy jest niepowtarzalne, tak jak niepowtarzalne są jego umiejętności i zdolności. Lewis popularyzuje więc podejście zorientowane na dziecko, takie, które dostrzega w każdym dziecku indywidualność. Aby sprostać potrzebom indywidualności, konieczna jest postawa elastyczności w procesie wychowywaniu dziecka. Wybór ten musi być jednak poprzedzony wnikliwą obserwacją zachowań dziecka i jego reakcji na rodzicielskie metody.
Niewątpliwie, pierwszym krokiem w procesie konstruktywnego wychowywania dziecka powinna być właściwa ocena jego rozwoju. Podstawowym założeniem Lewis’a jest stwierdzenie, według którego genetyczne ograniczenia rozwoju umysłowego nie istnieją w żadnym istotnym wymiarze. Autor przywołuje wielki spór toczący się od lat między natywistami a empirystami o czynniki determinujące inteligencję. Zwolennicy kierunku natywistycznego utrzymują, że inteligencja jest głównie zdeterminowana przez dziedziczność i geny. Z poglądem tym nie zgadzają się empiryści, którzy dużo większą rolę przyznają najbliższemu otoczeniu człowieka w procesie rozwoju umysłowego. Dla empirystów wszystkie dzieci rodzą się równe, a o ich przyszłych losach decyduje środowisko rodzinne. W myśl tego stwierdzenia, polepszenie warunków życia niesie ze sobą rozbudzenie inteligencji dziecka, a niewystarczająco stymulujące otoczenie ...
