I sekretarze PZPR

I sekretarze PZPR

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza została utworzona 15 grudnia 1948 roku w wyniku połączenia Polskiej Partii Robotniczej i Polskiej Partii Socjalistycznej. Została rozwiązana w dniu 29 stycznia 1990 roku. W czasie swojego istnienia, PZPR była partią masową, kierującą centralnie zarządzaną i zbiurokratyzowaną gospodarką, sprawującą władzę państwową w sposób autorytarny. Jej historia jest o tyle zatrważająca, co niezwykle ciekawa. W tym artykule spróbujemy przyjrzeć się jej I sekretarzom na przestrzeni całego okresu funkcjonowania.

I tak pierwszą w historii osobą stojącą na czele PZPR był Bolesław Bierut (właściwe nazwisko Biernacki), który piastował urząd I sekretarza od 22 grudnia 1948 roku do 2 marca 1956. Urodził się on w 1892 roku niedaleko Lublina w rodzinie chłopskiej. Był działaczem komunistycznym, przewodniczącym KRN oraz prezydentem Polski Ludowej. W roku 1912 rozpoczął działalność partyjną wpisując się w szeregi PPS – Lewicy. W okresie międzywojennym kilkakrotnie przebywał na terenie ZSRR, gdzie ukończył szkołę Kominternu. Po powrocie do Polski w 1933 roku powołano go na sekretarza Komitetu Okręgowego KPP w Łodzi. Za działalność antypaństwową skazano go na 7 lat więzienia, w wyniku amnestii został zwolniony w 1939 roku. Od 1943 roku Bierut należał do Polskiej Partii Robotniczej, w której od początku zajmował miejsce we władzach. W noc sylwestrową z 1943 na 1944 roku na polecenie Stalina został przerzucony do Polski, aby tworzyć struktury utworzonej przez PPR Krajowej Rady Narodowej. Najpierw został jej przewodniczącym, a następnie prezydentem. Celem KRN było przygotowanie gruntu do przejęcia władzy przez komunistów, po zakończeniu wojny. W dniu 4 lutego 1947 Sejm wybrał Bieruta na prezydenta Polski, którym był do 22 lipca 1952 roku, czyli do czasu, kiedy nowa konstytucja wzorowana na radzieckiej zniosła ten urząd. W latach 1952-54 pełnił rolę premiera PRL, a w latach 1954-56 I sekretarza KC PZPR. Polityka prowadzona przez Bieruta nie tylko uzależniała Polskę od ZSRR, ale wprowadzała wiele cech radzieckiego totalitaryzmu.

Drugim z kolei I sekretarzem partii był urodzony w 1906 roku Ochab Edward. Od 1929 członek Komunistycznej Partii Polskiej. W czasie II wojny światowej przebywał na terenie ZSRR, służył w szeregach Armii Czerwonej, a następnie w Armii Polskiej generała Zygmunta Berlinga. W roku 1943 został współzałożycielem Związku Patriotów Polskich, w od roku 1944 sprawował funkcję ministra administracji publicznej PKWN. W latach 1946-1948 I sekretarz PPR w Katowicach. W roku 1947 stanął na czele Społem w celu skomunizowania tej organizacji spółdzielczej w okresie „bitwy o handel”. W latach 1950-1957 i 1960-1964 zasiadał w składzie Sekretariatu PZPR. Pierwszym sekretarzem ...