Problemy w pracy z uczniem zdolnym

Joanna Gołębiewska Dargomyśl 8.03.2017r.
Studia podyplomowe
Pedagogika Przedszkolna i Wczesnoszkolna
z Terapią Pedagogiczną
Rok I Semestr I

Problemy w pracy z uczniem zdolnym.

Wstęp
Pojęcie dziecka szczególnie uzdolnionego i utalentowanego.
Charakterystyczne cechy szczególne uzdolnionych uczniów.
Trudności w pracy z uczniem zdolnym.
Potrzeby dziecka zdolnego.

Wstęp

Istnieje wiele stereotypów dotyczących dzieci zdolnych. Oto niektóre z nich:

Dziecko zdolne dobrze się uczy.
Dziecko zdolne jest grzeczne.
Dziecko zdolne nie sprawia problemów.
Dla rodziców dziecko zdolne to takie, z którym nie ma problemów.
Dziecko zdolne osiąga spektakularne sukcesy w jakiejś dziedzinie.

Wszystkie powyższe twierdzenia mogą, ale nie muszą być prawdą w przypadku dziecka zdolnego. Dlaczego tak się dzieje?

Pojęcie dziecka szczególnie uzdolnionego i utalentowanego.

„Uczeń jest uznawany za zdolnego jeśli posiada wysokie zdolności ogólne, uzdolnienia kierunkowe, predyspozycje twórcze oraz charakteryzuje się wysokim zaangażowaniem zadaniowym”[1]
W Polsce nie ma przyjętej jasnej, jednoznacznej i obligatoryjnej definicji ucznia zdolnego. Uczeń zdolny w rozumieniu społecznym to uczeń, który ma wzorowe zachowanie i najwyższe oceny z przedmiotów szkolnych. Natomiast w rozumieniu psychologicznym uczeń zdolny to taki, który ma wysoki iloraz inteligencji, duże osiągnięcia oraz wysokie zdolności twórcze na różnych płaszczyznach życia.
Na świecie funkcjonuje bardzo wiele definicji ucznia zdolnego. Najbardziej popularną stała się definicja S. Marlanda: „Uczniowie uzdolnieni to tacy, "którzy przejawiają możliwości zaawansowanych dokonań w dziedzinie umysłowej, twórczej, artystycznej, w zakresie zdolności przywódczych czy w poszczególnych przedmiotach nauczania i którzy w celu pełnego rozwinięcia tych możliwości wymagają usług lub zajęć niedostarczanych przez standardową szkołę."
Dzieci zdolne to te przejawiające zdolności ogólne (inteligencja, myślenie, spostrzeganie, zapamiętywanie, wyobraźnia) lub takie, które mają zdolności specjalne: muzyczne, plastyczne, techniczne, językowe i literackie, matematyczne, przyrodnicze, twórcze i sportowe. Są to dzieci, które przejawiają potencjał do osiągania sukcesów.
Syntetycznego spojrzenia na istotę pojęcia zdolności dokonała M. Ledzińska, która podkreśla ich wielkość, różnorodność, a także wskazuje, iż można je ująć w czterech podstawowych grupach. Pierwszą stanowią definicje ukazujące zdolności jako rodzaj różnic indywidualnych, które wyjaśniają odmienne osiągnięcia w identycznych lub podobnych sytuacjach. Druga grupa określa zdolności jako aktualne umiejętności pozwalające na wykonywanie zadań lub jako potencjalności lub ewentualnie maksymalny możliwy poziom sprawności, jaki można osiągnąć dzięki wrodzonym zadatkom. Trzecia grupa definicji ujmuje zdolności jako względnie trwałe cechy procesów poznawczych, które decydują o wysokim poziomie osiągnięć w rozwiązywaniu zadań. I czwarta grupa, w której zdolności traktowane są jako podstawowe właściwości indywidualne, dzięki którym można kształtować pozostałe umiejętności.[2]
Zwykle nauczyciele określają ucznia zdolnego za pomocą przyjętych schematów, często pomijając czynnik intelektualny ...