Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.
Udział Polaków w wojnach napoleońskich 1797-1815
W roku 1798 Napoleon Bonaparte podjął wyprawę do Egiptu. Wzięło w niej udział kilkudziesięciu Polaków. Wśród nich Józef Sułkowski, który zginął w czasie arabskiego rozruchu w Kairze. W kampanii 1899 r. generał Karol Kniaziewicz na czele I Legii rozstrzygnął o zwycięstwie w bitwie pod Civita-Castellana. On też opanował twierdzę Gaettę. Legiony Polskie walczyły ponadto w kampanii włoskiej w 1799 roku. W trzydniowej bitwie pod Trebiną I Legia poniosła ciężkie straty. Ranny Jan Henryk Dąbrowski ledwie uszedł z życiem. II Legia została zdziesiątkowana w bitwach pod Weroną i Marengą. Natomiast na froncie niemieckim utworzona w 1799 roku Legia Naddunajska, znajdująca się w bezpośredniej służbie Francji dowodzona przez gen. Kniaziewicza przyczyniła się do zwycięstwa pod Hohenlinden dnia 3 grudnia 1800 roku. Działania wojenne zakończył pokój w Luneville rok później. Okazał się on jednak krótkotrwałym rozejmem. Walki wznowiono. W armii francuskiej ponownie rozpoczęto formowanie oddziałów złożonych z polskich ochotników. Wzrosła liczba polskich oficerów. W październiku 1806 roku powstała Legia Północna dowodzona przez generała Józefa Zajączka. W działaniach wojennych 1807 brały udział wojska polskie, które wiosną osiągnęły liczebność prawie 300 tysięcy, a potem 400 tysięcy. Wraz z Francuzami zajęły Gdańsk i Słupsk. O ostatecznym zwycięstwie Napoleona nad wojskami rosyjskimi przesądziła bitwa pod Frydlandem rozegrana 14 czerwca, w której dzielnie spisały się półki Dąbrowskiego. Po powstaniu Księstwa Warszawskiego zorganizowano w nim armię, która służyła też Francji. Zgodnie bowiem z umową Napoleon gwarantował sobie prawo do korzystania z zasobów sił zbrojnych Księstwa. Polacy brali udział w wojnie przeciw Hiszpanii. Dramat polskich żołnierzy polegał na tym, iż bijąc się o swoją i za swoją wolność walczyli z tymi, którzy też jej potrzebowali. W kampanii 1809 roku Polacy bronili Księstwa Warszawskiego przed Austriakami. Dnia 19 czerwca 1809 roku została rozegrana bitwa pod Raszynem. Książę Józef Poniatowski z 12 tys. żołnierzy bronił Warszawy przed Austriakami. Była to dobrze zorganizowana i poprowadzona przez polskiego wodza bitwa. Błysnął w niej talent i brawura księcia. Po nierozstrzygniętej bitwie książę wycofał się z armią do Warszawy, a następnie ruszył na Galicję, oczekując poparcia ze strony Aleksandra I. Niektórzy uznali to za zdradę. Na wojnę roku 1812 Księstwo Warszawskie wystawiło 20 tysięcy żołnierzy. Formacje polskie wzięły udział we wszystkich najważniejszych starciach zbrojnych na wschodzie w tym pod Smoleńskiem i Borodino. Do Smoleńska i Moskwy jako pierwsze wkroczyły wojska polskie. Zadanie osłaniania odwrotu powierzono m.in. szwoleżerom gwardii Pawła Jerzmanowskiego, który towarzyszył później Napoleonowi na Elbie. Dnia 19 października ...
