Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.
Choroby przewlekłe występują we współczesnym społeczeństwie bardzo często. Cierpią na nie szczególnie osoby dorosłe, jednak przypadki zachorowań wśród dzieci są coraz częstsze. W przedszkolach, szkołach jest coraz więcej dzieci chorych. Pedagodzy chcąc pomóc dzieciom w ich edukacji, rozwoju, prawidłowych kontaktach społecznych powinni wiedzieć z jakimi problemami zmagają się chore przewlekle dzieci. Potraktować chorobę dziecka holistycznie w zakresie medycznym i psychologicznym. Nauczyciele powinni zostać przeszkoleni z zakresu pomocy przedmedycznej dziecku choremu, zapoznać się ze wszystkimi procedurami postępowania w wypadku zaostrzenia objawów. Powinni wiedzieć również, że problemy dzieci chorych wynikają nie tylko z medycznej strony choroby, z ograniczeń zdrowotnych, małej aktywności fizycznej. Problemy dziecka chorego wynikają także ze strony psychologicznej, braku akceptacji siebie, obniżonej wartości, a tym samym braku możliwości zaspokojenia poczucia bezpieczeństwa, prawidłowych relacji interpersonalnych.
Choroba przewlekła wg. Komisji Chorób Przewlekłych działającej przy Światowej Organizacji Zdrowia to „wszelkie zaburzenia lub odchylenia od normy, które mają jedną lub więcej następujących cech charakterystycznych: są trwałe, pozostawiają po sobie inwalidztwo, spowodowane są nieodwracalnymi zmianami patologicznymi, wymagają specjalnego postępowania rehabilitacyjnego albo według wszelkich oczekiwań wymagać będą długiego okresu nadzoru, obserwacji czy opieki”. Natomiast w Encyklopedii Pedagogicznej XXI wieku choroba przewlekła to taka choroba, która charakteryzuje się długim okresem trwania, łagodniejszym przebiegiem w porównaniu z chorobą krótkotrwałą o przebiegu ostrym, zagrożeniami trwałymi, nieodwracalnymi zmianami patologicznymi w organizmie i koniecznością długotrwałej opieki medycznej i odpowiednio sprofilowanej rehabilitacji. W podanych definicjach choroba przewlekła opisywana jest z punktu medycznego, jednak należy zdać sobie sprawę, że choroba wpływa na życie i rozwój człowieka, szczególnie w dzieciństwie poprzez modyfikację kontaktów społecznych, rozwoju i edukacji. Choroba przewlekła przekształca życie chorego i całej jego rodziny. Stawia ograniczenia i specyficzne wymagania, do których dziecko i jego otoczenie musi się przystosować. W psychologii pediatrycznej wyróżnia się dwa paradygmaty konstruowania modeli choroby:
1. Choroba przewlekła to sytuacja trudna, do której musi nastąpić przystosowanie zarówno dziecka jak i jego rodziny.
2. Choroba przewlekła modyfikuje przebieg rozwoju dziecka i jego zachowanie w sposób dwojaki: niespecyficzny i specyficzny. Zmiany niespecyficzne występują niezależnie od danej choroby i są wspólne dla wszystkich dzieci przewlekle chorych. Natomiast zmiany specyficzne występują w związku z konkretną jednostką chorobową np. astmą, cukrzycą.
Problemy zdrowotne dzieci z chorobą przewlekłą związane są z symptomami choroby takimi jak ból, dyskomfort, ograniczenia wynikające ze stanu zdrowia. Dziecko zmaga się z ciągłym stresem związanym z leczeniem, pobytem w szpitalu. Stan ten wprowadza w życie dziecka wiele zmian i powoduje szereg znaczących konsekwencji psychologicznych, które mogą utrudniać dziecku funkcjonowanie, rozwój i ...
