Inżynierowie pomorscy

Inżynierowie pomorscy
Słupsk w swej kilkusetletniej tradycji miał wiele postaci, których działalność przysparzała mu chwały i doprowadziła do jego rozwoju. Pamięć o tych ludziach jest powszechna, a niektórzy z nich doczekali się nawet nazwania ich imieniem ulic. Jednak w historii naszego miasta były także jednostki, których osiągnięcia i życiowe poświęcenie, zarówno zawodowe jak i czasami osobiste, wpłynęło w sposób znaczący na rozwój poszczególnych dziedzin codziennego życia. Dlatego też ich życiorysy zasługują na przypomnienie i głębszą refleksję nad przemijającym czasem oraz wskazanie kim byli i w jaki sposób przysłużyli się miastu.
Włodzimierz Smal urodził się 10 lutego 1932 roku w Zofiówce na Podolu. Na tereny dzisiejszego Pomorza jego rodzina przybyła w 1946 roku, gdzie osiedliła się w Drzewianach pod Bobolicami. Tam Włodzimierz Smal ukończył szkołę podstawową. W kolejnych latach został uczniem Liceum Pedagogicznego w Słupsku, a po zdaniu matury studiował na Wydziale Elektrycznym Politechniki Szczecińskiej. W 1953 roku odbył praktykę w Zakładzie Sieci Elektrycznych w Słupsku, w którym to miejscu podjął swoją pierwszą pracę. Dyplom inżyniera uzyskał w 1956 roku. W roku 1958 przedsiębiorstwo zmieniło nazwę na Zakład Energetyczny Słupsk, a on sam związał się z naszym miastem na całe życie. Tam założył rodzinę i doczekał się trzech córek. Młody inżynier, dzięki swojej pracowitości i nabytym umiejętnościom w roku 1963 został mianowany na stanowisko dyrektora Zakładu Energetycznego w Słupsku (miał wówczas jedynie 31 lat). W słupskiej energetyce inżynier Smal pracował 37 lat. Był to czas, gdy Zakład rozwijał się, a na niespotykaną do tej pory skalę budowano nowe i modernizowano starsze obiekty służące ułatwieniu dostępu do elektryczności zarówno dla ludności Słupska jak i okolic. Z jego osobą związana jest koncepcja komputeryzacji słupskiej energetyki zawodowej. Włodzimierz Smal będąc człowiekiem po studiach nie spoczął na laurach i w wolnych chwilach dokształcał się. W Wyższej Szkole Pedagogicznej uzyskał dyplom magistra z fizyki, a przy jego udziale przy Zakładzie rozwinęła się szkoła zawodowa kształcąca przyszłych elektromonterów i elektroenergetyków. Przedsiębiorstwo, którym zarządzał inżynier Smal partycypowało w latach 60. ubiegłego wieku w budowie Zespołu Szkół Elektrycznych jak i późniejszej jego modernizacji. Od roku 1957 działał w Stowarzyszeniu Elektryków Polskich pełniąc funkcję sekretarza oddziału koszalińskiego. W latach 1975 – 1980 był prezesem Oddziału Słupskiego SEP i Naczelnej Rady Technicznej. Został zapamiętany także jako aktywny radny, członek Miejskiej Rady Narodowej Słupska. Ostatni okres działalności zawodowej inżyniera Smala związany był z przekształceniem od 1 września 1993 roku Zakładu Energetycznego w Słupsku – przedsiębiorstwa państwowego, w Spółkę Akcyjną – jednoosobową spółkę Skarbu Państwa. Zmarł ...