O nich należy pamiętać czyli pionierzy życia kulturalno–oświatowego w Słupsku

O nich należy pamiętać – czyli pionierzy życia kulturalno – oświatowego w Słupsku

Lata drugiej wojny światowej wyrządziły wiele złego dla naszego miasta. To właśnie w tym okresie doszło do wielu zniszczeń, które odcisnęły swoje piętno na stanie kultury i oświaty w Słupsku. Czas odbudowy, a więc już lata powojenne to próba naprawienia tego stanu rzeczy. I w tym właśnie momencie pojawiają się w granicach grodu nad Słupią osoby, które swym zaangażowaniem i zwykłą ludzką życzliwością powodują, że coś zaczyna się zmieniać na lepsze. W dniu dzisiejszym niewielu z Nas pamięta o tych „cichych bohaterach” dlatego też warto przypomnieć sylwetki tych z nich, którym zawdzięczamy najwięcej.

Jedną z takich osób była Marta Aluchna – Emelianow, która urodziła się koło Włodawy w roku 1906. Maturę zdała w Gimnazjum im. Klaudyny Potockiej w Pułtusku w 1923 roku. To właśnie w okresie gimnazjalnym zaczęła pisać pierwsze wiersze. Po otrzymaniu świadectwa dojrzałości przeprowadziła się do Wilna, gdzie kontynuowała swą edukację. Rok później uzyskała uprawnienia pedagogiczne i rozpoczęła pracę nauczyciela. Dodatkowo w tym samym czasie rozpoczęła studia na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu im. Stefana Batorego, gdzie pod wpływem grupy awangardowych poetów rozpoczęła próby dojrzałego pisania. Dwukrotnie wychodziła za mąż. W 1939 roku została pozbawiona uprawnień do nauczania przez władze litewskie, dlatego też wraz ze swoją rodziną dwa lata później przeniosła się do Warszawy, gdzie wzięła udział w powstaniu. Następstwem tej decyzji był pobyt na przymusowych robotach w Niemczech, gdzie doczekała końca wojny. Okupacja rozdzieliła ją z drugim mężem - Sergiuszem Emelianowem, którego nigdy już nie zobaczyła. Po wojnie wróciła do polskiej stolicy, jednak już w 1946 roku zdecydowała się na wyjazd do Olsztyna, podejmując tam pracę nauczycielki w szkole podstawowej. W mieście tym nie przebywała zbyt długo. Po kolejnej przeprowadzce dotarła do Słupska, w którym do 1962 roku, czyli czasu przejścia na emeryturę, kontynuowała pracę w szkolnictwie. Marta Aluchna – Emelianow związana była ze Szkołą Podstawową nr 3, Szkołą Ćwiczeń, Liceum Pedagogicznym i Komisją dla Nauczycieli Niewykwalifikowanych. Po przejściu na emeryturę, podobnie jak wiele innych osób związanych z edukacją, nie zerwała kontaktu z działalnością pedagogiczną. Z czasem została kierowniczką czytelni dworcowej. W roku 1962 została przyjęta do Związku Literatów Polskich, po tym jak wydano jej pierwszy tomik wierszy zatytułowany „Szukanie kształtu”. W roku 1966 została laureatem konkursu literackiego „Słupska Wiosna”. Za zasługi w dziedzinie kultury i oświaty otrzymała m.in.: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złotą Odznakę ZNP, Złoty Krzyż Zasługi, nagrodę miasta Słupska oraz medal XV – lecia Słupskiego Towarzystwa Społeczno ...