Chrzest Polski

Chrzest Polski

Istotnym problemem w dziejach większości państw średniowiecznej Europy było przyjęcie chrztu. Nie inaczej było w przypadku Słowian, do których zaliczają się Polacy. Ambicją władców wywodzących się z tej grupy było utrzymanie z najbliższymi sąsiadami równorzędnych stosunków. To z kolei, w ich ocenie, miało zapewnić im spokój zarówno wewnątrz państwa, jak i na zewnątrz. Królowie i książęta chętnie opowiadali się za religią, która jednoczyła wszystkich poddanych, a przy tym wzmacniała ich pozycję.

Na początku warto przypomnieć w jakich warunkach i okolicznościach powstawało państwo pierwszych Piastów. I tak wśród plemion słowiańskich, które osiedliły się na Wisłą i Odrą, a które to utworzyły z czasem jeden chrześcijański kraj, wymienić możemy Pomorzan, Mazowszan, Wiślan, Ślężan, Polan czy też Lędzian, których niektórzy historycy utożsamiają właśnie z tą grupą. Powstanie państwa Polan to punkt wyjścia i zarazem niezwykle ważne zjawisko w dziejach naszego kraju. W źródłach brakuje jednoznacznego opisu tego wydarzenia, co nie oznacza, że nic nie wiemy na ten temat. Wręcz przeciwnie. W poznaniu tejże historii pomóc nam mogą teksty źródłowe, pochodzące z następujących polskich roczników: Dubrouka venit ad Mieskonem (Dubrowka przybywa do Mieszka), Mysko dux Polonie baptizatur (Mieszko książę Polski został ochrzczony), Bolezlaus Magnus natus est (Bolesław Wielki urodził się) czy wreszcie Iordanus primus episcopus in Polonia ordinatus est (Jordan pierwszy biskup w Polsce został ordynowany).

Polska powstała ze zjednoczenia wielu słowiańskich plemion tworząc państwo scentralizowane. Dokonać mieli tego na przestrzeni lat Siemowit, który był pradziadkiem Mieszka, Lestek – dziadek pierwszego polskiego księcia, Siemomysł – jego ojciec i sam Mieszko I. Początkowo kraj był dość różnorodny wewnętrznie, a poddani wyznawali pogańskie religie. Nowa wiara, którą miało być chrześcijaństwo sprzyjała większemu zjednoczeniu państwa oraz głosiła konieczność posłuszeństwa wobec władcy. Ponadto obecność wykształconych duchownych mogła doprowadzić do powstania nowej elity w kraju, a co za tym idzie pomóc w jego rozwoju. Dlatego też myśl o chrystianizacji pojawiła się co najmniej kilka lat przed datą, którą powszechnie uznaje się za rok przyjęcia chrztu.

Mieszko I z dużą intensywnością prowadził wojny z sąsiednimi państwami, które to pozwoliły mu na dobre zorganizowanie wewnętrznych struktur swojego kraju. Możliwe było to głównie dzięki zasobom naturalnym występującym na terenie Polski jak i silnej armii, która według Ibrahima ibn Jakuba liczyła pond 3 tys. pancernych wojów, o których władca szczególnie dbał. Mówiąc o pierwszym księciu Polski, warto przytoczyć krótką legendę, jaką zanotował Gall Anonim, według której Mieszko przez pierwsze siedem lat życia miał być niewidomy. Dopiero po czasie odzyskał wzrok co odebrano jako ...