Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.
Uroczysta akademia z okazji Dnia Patrona poświęcona Henrykowi Sienkiewiczowi
10 grudnia 2018 r. godz. 10.00
Uczeń 1: Prosimy wszystkich o powstanie.
Uczeń 2: Baczność! Sztandar Szkoły Podstawowej im. Polskich Noblistów w …………. wprowadzić.
Uczeń 1: Do hymnu szkoły.
Hymn.
Uczeń 2: Po hymnie. Proszę o zajęcie miejsc.
Uczeń 1: Serdecznie witamy wszystkich przybyłych na dzisiejszą akademię przygotowaną z okazji Dnia Patrona naszej szkoły.
Uczeń 2: Burmistrza ……………. - Panią ……,
Uczeń 1: Zastępcę Burmistrza – Panią …..,
Uczeń 2: Przewodniczącą Rady Miejskiej – Panią ….
Uczeń 1: Księdza Proboszcza …. oraz Ks. …
Uczeń 2: Dyrektora Centrum Kultury „Pod Wieżą” - Pana …..
Uczeń 1: Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej – Panią …..
Uczeń 2: Dyrektora Zespołu Ekonomiczno-Administracyjnego Szkół - Pana ….
oraz pracowników Zespołu Ekonomiczno-Administracyjnego Szkół
Uczeń 1: Przewodniczącą Rady Rodziców - Panią ….. wraz z członkami Rady Rodziców.
Uczeń 2:Jako pierwszą o zabranie głosu prosimy Panią Dyrektor ……
Uczeń 1: Czy któryś z gości chciałby zabrać głos?
Dziękujemy.
Uczeń 1: Obchodzimy dziś święto naszej szkoły, Dzień Patrona
W tym roku, tak szczególnym z powodu 100. rocznicy odzyskania przez Polskę niepodległości, chcemy przybliżyć osobę Henryka Sienkiewicza. Żył on i pisał w tych trudnych czasach, kiedy Polski nie było na mapach świata. Swoją twórczością nie pozwalał jednak zapomnieć o Polsce, jej historii oraz zwycięskich walkach z wrogiem. Pisał ku pokrzepieniu serc. Wierzył, że Polska się odrodzi, choć sam tego nie doczekał, bo zmarł w 1916 roku, dwa lata przed odzyskaniem przez Polskę niepodległości. Dzisiejsze święto jest dobrą okazją, aby choć na moment pochylić się nad postacią tak wybitnego Polaka
Uczeń 2: Za moment zaprezentują się przed Państwem uczniowie klas siódmych w przedstawienia pt. „Quo vadis człowieku XXI wieku?” , natomiast wokalnie wspierać ich będzie nasz szkolny chórek pod opieką p. Daniana…..
Przedstawienie
+Pokój: biurko, krzesło, komputer, telefon, jakieś kartki. W pomieszczeniu panuje bałagan. Młoda dziennikarka wraca z pracy. Zdejmuje kurtkę, rozgląda się po pokoju.
Dziennikarka: Nareszcie w domu! Znów jechałam prawie godzinę! Nienawidzę korków! (dzwoni telefon). Gdzie on jest? (szuka aparatu, rozrzuca gazety; wreszcie odbiera telefon). Cześć! Dzwonisz już trzy razy? Nie denerwuj się, dopiero wróciłam z pracy. Tak, o tej porze. A co w tym dziwnego? Mam dużo pracy. Nie, nigdzie już dzisiaj nie wychodzę. Mam zlecenie. Szef kazał mi napisać artykuł. Na jutro. Nie mam pomysłu! Brak mi weny twórczej! Jestem zmęczona. I nie wiem,
o czym pisać! Do zobaczenia (siada przy biurku, zamyśla się, próbuje coś napisać. W tle słychać piosenkę Czesława Niemena „Dziwny jest ten świat”)
Dziwny jest ten współczesny świat. Człowiek zdobywa świat wirtualny ...
