Scenariusz lekcji historii w klasie II LO - Czarna śmierć - dżuma.

Scenariusz lekcji historii w klasie II LO rozszerzenie

Temat: Czarna śmierć – dżuma.

1. Cele lekcji:

1.1. Wymagania ogólnie:

Uczeń:

sytuuje wydarzenia, zjawiska i procesy historyczne w czasie,

•
• dostrzega zmiany w życiu społecznym oraz ich ciągłość w rozwoju kulturowym i

cywilizacyjnym,

• wyszukuje i porównuje informacje z różnych źródeł, formułuje wnioski
•

tworzy narrację historyczną.

1.2. Wymagania szczegółowe:
Uczeń:

zna pojęcia: czarna śmierć, taniec śmierci, biczownicy, doktorzy zarazy,

•
• potrafi wskazać zakres czarnej śmierci w 1348 roku i latach kolejnych,
• potrafi wskazać następstwa zarazy m.in. prześladowania Żydów,
•

zna czynniki powodujące zarazę i jej dzisiejsze ogniska.

2. Środki dydaktyczne

• podręcznik Zrozumieć przeszłość. Starożytność i średniowiecze. Część 1. Nowa Era. str. 492-4,
• maturalne karty pracy zad. 8, str. 82, mapa: Epidemia dżumy w Europie w poł. XIX w.,
• mapa – Epidemia dżumy, podręcznik str. 493,
• Dżuma – najstraszniejszy morderca w historii. Youtube. Film (3 min). Kim byli doktorzy

zarazy? Hardkor History. Zakręty historii. Czarna 1348

3. Metody i forma zajęć

Wykład, rozmowa nauczająca, praca z mapą, film edukacyjny

4. Czas zajęć:

1 godz. lekcyjna

5. Struktura o opis lekcji

I.

Wprowadzenie

Zajęcia rozpoczynamy od wyjaśnienie pojęcia czarna śmierć. Przedstawiamy okoliczności
sprowadzenia zarazy do Europy. Sposoby rozprzestrzeniania. Następnie uczniowie pracują z
mapą: podręcznik str. 493 -> Epidemia dżumy.

II.

Rozwinięcie

Uczniowie pracują z mapą: Maturalne karty pracy str. 82. Uczniowie wskazuję główne kierunki
rozprzestrzenianie się zarazy. Wyjaśniają, co temu sprzyjało (jeden z argumentu powinien
odnosić się do treści mapy).

Oglądamy film „Dżuma – najstraszniejszy morderca w historii” oraz „Kim byli doktorzy zarazy?”

Na podstawie filmów wyjaśniamy pojęcia: doktor zarazy, czarna śmierć, morowe powietrze,
boczownicy, taniec śmierci.

Nauczyciel przedstawia objawy choroby, sposoby zakażenia (głównie pchły szczurze). Czynnik
powodujący dżumę zidentyfikowano w 1894 r. Obecnie – uleczalna – antybiotyk. Nieleczona –
śmiertelność 80%.

III.

Podsumowanie

Uczniowie wspólnie z nauczycielem formułują wnioski dotyczące skutków czarnej śmierci w 1348
roku, np.:

zaniki całych osad, obszary dotknięte zarazą pustoszały,

śmierć 1/3 populacji,
strach przed obcymi – mogą przenosić zarazę,

•
• porzucano uprawę roli,
•
•
• prześladowania Żydów,
• kryzys w rolnictwie, handlu,
• dance macabre.