Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.
PROJEKTY EDUKACYJNE ZREALIZOWANE W MIĘDZYNARODOWYM PROGRAMIE WSPÓŁPRACY SZKÓŁ PARTNERSKICH – CIEKAWĄ METODĄ NAUCZANIA HISTORII
Realizacja międzynarodowych partnerskich projektów szkół mogą być ciekawą i zajmującą metodą nauczania dla nauczycieli oraz skutecznym i motywującym do dalszego działania sposobem zdobywania wiedzy historycznej i kompetencji społecznych dla uczniów. Opisuję tu działania zrealizowane przez polską i węgierską szkołę biorące udział w dwustronnym partnerskim projekcie pt. „Klucz do naszych kultur: polsko-węgierska historia, folklor, zwyczaje i tradycja” w ramach programu Comenius.
Jednym z głównych założeń działań była ich realizacja z wykorzystaniem metodyki projektu edukacyjnego. U podstaw teorii zastosowania tej metody, która swoje źródła ma w XIX w. w Stanach Zjednoczonych, stoi potrzeba wychowania ucznia kreatywnego i samodzielnego, który będzie rozumiał konieczność samokształcenia i samodoskonalenia się. Zalicza się metodę projektu do problemowych lub aktywizujących, gdyż zakłada samodzielne działanie uczniów realizujących zadanie pod nadzorem nauczyciela według wcześniej założonych zasad. Nauczyciel odgrywa tu rolę drugoplanową, ponieważ staje się tylko obserwatorem, czy doradcą pozwalającym uczniom rozwiązywać dany problem samodzielnie; nawet jeśli mieliby błądzić, pozwala im na drodze badań dojść do właściwego, ale ich własnego rozwiązania.
Projekt edukacyjny powinien mieć określone ramy czasowe. Kluczowe dla realizacji jest wybranie tematu, który zainteresuje uczniów oraz wyznaczenie celów ogólnych i szczegółowych. Nauczyciel wskazuje treści, które uczniowie powinni przeanalizować oraz źródła, z których mogą skorzystać. Ustala z uczniami terminy konsultacji oraz czas i sposób prezentacji wypracowanych efektów swojej pracy na forum publicznym. Kluczowe jest także określenie kryteriów oceny poszczególnych etapów podjętych działań, jak i końcowych efektów pracy. Wszystkie te zagadnienia przekazane są uczniom w jasnej i czytelnej instrukcji przygotowanej przez nauczyciela. Można powiedzieć, że tu rola nauczyciela się kończy, gdyż całą pracę polegającą na zbieraniu, analizie i syntezie informacji dokonują uczniowie. Metoda projektu jest chętnie i często wykorzystywana w procesie uczenie się – nauczanie, ponieważ wyróżnia się wieloma zaletami: rozwija samodzielność i wyrażanie własnych opinii, ale jednocześnie kształtuje umiejętność współpracy w grupie, podejmowania wspólnych decyzji, kulturalnego dyskutowania i rozwiązywanie konfliktów; uwzględnia zainteresowania i uzdolnienia uczniów i pozwala na ich rozwinięcie, a następnie zaprezentowanie ich na forum publicznym; umożliwia dokonanie samooceny i wyrażenie własnego zdania.
K. Chałas określa metodę projektu jako „cykl zaplanowanych działań podejmowanych w związku z wykonywaniem przez uczniów, pod kierunkiem nauczyciela (dużego) zadania (przedsięwzięcia) opartego na przyjętych wcześniej założeniach”. Dzięki temu, metoda ta daje wiele szans edukacyjnych uczniom, spośród których najważniejsze wydają się być integracja aktywności poznawczej, emocjonalnej i praktycznej. W trakcie realizacji założonych działań projektu uczniowie mogą doskonalić warsztat badawczy historyka. A. Zawadzka i M ...
