Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.
Co warto wiedzieć, aby uchronić dzieci przed e – uzależnieniami?
Są okresy, w których dzieci są szczególnie narażone na poszukiwanie niekonstruktywnych sposobów radzenia sobie w otaczającym świecie. Będzie się tak działo, gdy przeżywają różnorodne, szczególnie długotrwałe sytuacje stresowe, ale też stany niepewności czy zwykłej nudy. Dlaczego tak się dzieje? Jak nie dopuścić do uzależnień? Spróbuję na te pytania odpowiedzieć odwołując się do współczesnej wiedzy oraz doświadczeń zawodowych.
Zacznijmy od wyjaśnienia czym jest e-uzależnienie?
Chociaż zgodnie z obowiązującą klasyfikacją chorób DSM V, do kategorii uzależnień nie od substancji chemicznych należy obecnie jedynie zaburzenie grania w gry hazardowe, to zaburzenie grania w gry komputerowe zostało wskazane jako wymagające dalszych badań. Istnieje więc prawdopodobieństwo, że będzie w przyszłości włączone do grupy uzależnień behawioralnych czyli uzależnień od czynności. Polegają one na niekontrolowanej potrzebie wykonywania danego zachowania mimo świadomości negatywnych konsekwencji. Myśląc o e –uzależnieniach, nie bierzemy pod uwagę jedynie gier. Problem rozpatrujemy nieco szerzej. W tej grupie wyodrębnia się: erotomanę internetową (oglądanie zdjęć, filmów pornograficznych, rozmowy o tematyce seksualnej na chatach), socjomanię internetową (uzależnienie od internetowych kontaktów społecznych), uzależnienie od sieci, przeciążenie informacyjne czy po prostu uzależnienie od komputera bez konieczności przebywania w internecie.
O wystąpieniu uzależnienia świadczą takie cechy, jak:
1. silne pragnienie lub poczucie przymusu,
2. trudności w kontrolowaniu zachowania związanego z danym obszarem działania,
3. fizjologiczne objawy odstawienia występujące wtedy, gdy zachowanie zostało przerwane lub ograniczone,
4. stwierdzenie tolerancji (potrzeba nasilania zachowań w celu uzyskania efektów wcześniej uzyskiwanych przy mniejszym nasileniu),
5. narastające zaniedbywanie innych źródeł przyjemności,
6. kontynuacja szkodliwych zachowań mimo wyraźnych szkód z nimi związanych.
A jak to wygląda w praktyce? Jak funkcjonuje dziecko uzależnione od komputera czy telefonu?
Obecnie problem zaczyna się coraz wcześniej. Na konsultację psychologiczną docierają małe, czasami 3 - 4 letnie dzieci, zgłoszone do poradni z powodu zaburzeń czy opóźnień mowy. Wchodząc do gabinetu niejednokrotnie trzymają w ręku telefon, nie nawiązują kontaktu wzrokowego, nie witają się. Zdarza się, że w trakcie wywiadu rodzic z dumą informuje o zdolnościach informatycznych swojej pociechy, chociaż przeszkadza mu, że nie może się z nią porozumieć. Terapię rozpoczynamy od pozornie najprostszej rzeczy – przejęcia kontroli nad telefonem lub komputerem przez rodzica i zredukowania czasu spędzanego przy nim, przy jednoczesnym wypełnieniu tego czasu innymi zajęciami. I zaczyna się bunt. Powoli zmieniamy sytuację, wspierając dziecko i jego rodziców. Poprawia się kontakt. Emocje stabilizują się. Rozwija się mowa. Zanim jednak osiągniemy pozytywne efekty mierzymy się dużymi huśtawkami nastroju, często z agresją, szczególnie nasiloną w momencie przekazania ...
