Poetycki wieczór zaduszkowy

motto wieczornicy zaduszkowej :
JEDNĄ DROGĄ DZIŚ WSZYSCY IDZIEMY
Scenografia: brzozowy krzyż, przewieszona biało – czerwona wstęga, brzozowy las

Podczas powitania gości podkreślić, że 11 listopada to symbol miłości ojczyzny, walki
o wolność, symbol wiary i zwycięstwa.

Wykonanie piosenki „Niepodległa, niepokorna”;
podkład: You Tube składanka Instrumental cover (na tle gór)

Aktor:
Słowa ojczyzna nie należy wymawiać zbyt często

Aktor
Ani zbyt szybko, aby nie zatraciło sensu
Powierzonego przez przodków.

Aktor:
Lepiej słowo to
Po prostu zawinąć w płótna strzęp i położyć
Na dno rodzinnej szkatuły, pomiędzy srebrne monety
I fotografie z rdzawymi plamami, jakie odziedziczyliśmy.

Aktor:
Słowo ojczyzna należy czasem wydobywać, na przykład
Na Święto Zmarłych lub Święto Zmartwychwstania, i
Kłaść na białym obrusie; polerować, jak się przeciera
Zmęczone oczy, aż zabłyśnie
(opuszczają scenę za Kubą)

Aktor"

Mottem dzisiejszej uroczystości są słowa: „Jedną drogą dziś wszyscy idziemy”. Niech droga naszego życia będzie kontynuacją historycznych dróg i niech zawsze wiedzie ku doskonalszej wolności.
Drogowskazem niech staną się słowa świętego Jana Pawła II, dla którego Ojczyzna –była największym dobrem, a wolność jedną z najwyższych wartości, o którą walczył słowem przez całe życie:

„Człowiek bowiem każdy idzie przed siebie. Podąża ku przyszłości. I narody idą przed siebie.
I ludzkość cała. Iść przed siebie – to znaczy nie tylko ulegać wpływom czasu, pozostawiając stale
za sobą przeszłość: dzień wczorajszy, rok, lata, stulecia …Iść przed siebie to znaczy mieć świadomość celu”.
Polska była w niewoli i po prostu nie istniała, nawet nie było jej na mapie przez ponad wiek, a dokładnie przez 123 lata. Żył jednak polski naród i jego kultura. Polakom, naszym pradziadom, bardzo zależało na tym, abyśmy mogli żyć w wolnym kraju. Dokonali wielkiego czynu – wyzwolili nasz kraj spod jarzma zaborców. Kosztowało ich to jednak wiele krwi i bólu.

Prezentacja multimedialna przygotowana na podstawie zdjęć jednej z mieszkanek miejscowości ( okolica, pejzarze), muzyka do całej prezentacji: Zbigniew Wodecki: „Lubię wracać”

Aktor:
Zgubiłem drogę - w te gmachy przyszłości
pełne wesela, ciepła, jasności,
które udźwignąć mają ku ruinie
starego świata, co gnije i ginie;
chciałbym uwierzyć, lecz wierzyć
nie mogę-
i coraz większa pustka jest przede mną,
oczom mej duszy coraz bardziej ciemno.
Dokąd iść?... nie wiem - zagubiłem drogę.

Aktor:
Zgubiłeś drogę? Dokąd iść, nie wiesz,
człowiecze początku wieku?
Nie pamiętasz, czy nie chcesz pamiętać tego,
co najważniejsze? Ja ci przypomnę,
Posłuchaj. Niechaj historia ci pokaże, jakie
było i jakie jest twoje miejsce na ziemi.

Fryderyk Chopin, Nokturn c-moll op.48 nr 1 – fragment 1.

Aktor:
Kiedy nocą śpi ...