Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.
Anna Ewelina Kucharewicz
Zespół Szkół Mechanicznych
im. Św. Józefa w Białymstoku
Depresja nastolatka
Ostatnio coraz częściej w przestrzeni publicznej mówi się o nadwątlonym zdrowiu psychicznym nastolatków. Szokują nie tylko doniesienia medialne, ale i najnowsze dane statystyczne, sugerujące wzrost zachorowań na depresję wśród młodzieży. Depresja jest niezwykle poważną chorobą, która może prowadzić nawet do śmierci i każdy nauczyciel powinien zdawać sobie z tego sprawę. Z danych zgromadzonych na potrzeby kampanii społecznej „Forum przeciw depresji” wynika, że dotyczy ona około 1,5 miliona Polaków. Szacuje się, że od 10 do 15% uczniów cierpi z powodu zaburzeń depresyjnych. Współczesny nauczyciel musi się mierzyć z tym jakże delikatnym problemem o wiele częściej niż kilka lat temu. Chciałabym podzielić się spostrzeżeniami na temat depresji z odbytych szkoleń, konsultacji, samokształcenia oraz własnych, jedenastoletnich doświadczeń w pracy z młodzieżą w szkole ponadgimnazjalnej.
Co powinno nas, nauczycieli i wychowawców, zaniepokoić? Na pewno nie tylko utrzymujący się stan przygnębienia, smutku czy apatii – oczywiste objawy depresji. U nastolatków depresja manifestuje się inaczej niż u ludzi dorosłych, często bywa mylona z młodzieńczym buntem – twierdzi Julita Majewska, konsultant ds. wychowania i profilaktyki Miejskiego Ośrodka Doradztwa Metodycznego w Białymstoku. Często najbardziej widoczne jest rozdrażnienie. Młody człowiek łatwo wpada w złość, czasem przejawia agresję lub wrogość wobec otoczenia. Te symptomy mogą utrudniać właściwe rozpoznanie problemu i kierować naszą uwagę w zupełnie inną stronę, podkreśla Majewska. Oczywiście rolą nauczyciela nie jest stawianie diagnozy, ale dobrze by było, gdyby każdy pedagog miał świadomość złożoności problemu, a w przypadku zetknięcia się z niektórymi niepokojącymi objawami, właściwie zareagował poprzez rozmowę z samym uczniem, jego rodzicami, zorganizowanie odpowiedniej konsultacji (najlepiej z psychiatrą dziecięcym). Zajmująca się od wielu lat psychiatrią dzieci i młodzieży, doktor Anna Zielińska, wymienia cały szereg różnorodnych symptomów, na które powinni być wyczuleni nauczyciele i rodzice nastolatków: zmiana aktywności ucznia, wycofanie z czynnego udziału w lekcjach, wyolbrzymianie niepowodzeń, wybuchy gniewu, drażliwość, chwiejność nastroju, apatia, bezczynność lub pobudzenie psychoruchowe i impulsywność, skargi na nudę, wycofanie z relacji z rówieśnikami i rodziną, bezczynność, pogorszenie zdolności intelektualnych – problemy z koncentracją, pamięcią, gorsze stopnie w szkole, częste nieobecności na zajęciach, ucieczka przed wysiłkiem, zmiana apetytu – jego brak lub przeciwnie – objadanie się, zbyt mało lub zbyt dużo snu, nocna aktywność, niechęć do wstawania rano, zaniechanie dbałości o wygląd, nieuzasadniony krytycyzm wobec siebie, nasilone skargi na różne dolegliwości fizyczne: bóle brzucha, głowy, mięśni (u młodszych dzieci), autoagresja, samookaleczanie się, odurzanie się (głównie u nastolatków), zainteresowanie tematyką śmierci i samobójstw.
Specjaliści od zdrowia psychicznego ...
