Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.
Rozwój komunikacji małego dziecka
Rozwój
Rozwój małego dziecka to temat poruszany przez wielu specjalistów, zarówno lekarzy,
psychologów, pedagogów, a głównie rodziców. Jako psycholog pracujący w Poradni, który zajmuje
się diagnozą i terapią dzieci w wieku 0-6 lat, bardzo często słyszę od rodziców pytania odnośnie
rozwoju ich dzieci, norm pojawiania się konkretnych umiejętności czy pomysłów na wspieranie ich
w rozwoju. W ostatnim czasie wątpliwości najczęściej dotyczą mowy i komunikowania się. Wiele
dzieci, które zgłaszane są do Poradni przez rodziców ma trudności w mówieniu, nie zawsze potrafią
komunikować swoje potrzeby czy nawiązywać kontakt werbalny z rodzicami. Z tego powodu
powstał ten artykuł - aby przedstawić pewne normy rozwoju dziecka szczególnie w sferze mowy,
komunikacji i związanych z nimi niepokojącymi sygnałami, a także pokazać pomysły na
wspomaganie tych umiejętności.
i ukierunkowany proces zmian w procesach fizycznych
to długotrwały
i psychicznych zachodzących w ciągu całego życia, w którym w omawianym przez nas okresie,
można wyodrębnić kolejne etapy:
1. okres prenatalny - od poczęcia do narodzin
2. okres wczesnego dzieciństwa (podokres wieku niemowlęcego i poniemowlęcego) - do 3 r.ż.
3. okres średniego dzieciństwa – wiek przedszkolny od 4 do 6 r.ż.1.
Etap prenatalny - jako fundament dalszego rozwoju dziecka - nie sposób ominąć przy dzisiejszym
stanie wiedzy medycznej dotyczącym okresu ciąży i porodu. Okresy wczesnego i średniego
dzieciństwa są natomiast czasem bardzo intensywnego rozwoju dziecka, a zdobyte na tym poziomie
umiejętności czy niestety także pojawiające się dysfunkcje mają ogromny wpływ na następne etapy
życia malucha m.in jego funkcjonowanie szkolne, społeczne. Należy pamiętać, że nie można
przebyć drogi rozwojowej za dziecko – ono samo musi wspinać się po kolejnych szczeblach
rozwoju. Zadaniem rodzica jest sensownie mu w tym pomagać, w tym jeśli zaobserwuje jakieś
trudności, skonsultować to ze specjalistami. Warto także mieć na uwadze to, że każde dziecko ma
własny, niepowtarzalny schemat rozwojowy, indywidualne tempo rozwoju, aczkolwiek są pewne
normy rozwojowe oraz niepokojące sygnały na które musimy zwracać uwagę i jako rodzicie i jako
terapeuci.
W okresie prenatalnym, następuje bardzo szybki, dynamiczny rozwój wszystkich struktur
naszego organizmu – od układów krwionośnego, nerwowego, mięśniowo-szkieletowego, poprzez
wszystkie nasze organy i narządy, kończąc na zmysłach, receptorach. Uważa się, że przeważającą
część ryzyka poważnych zaburzeń rozwojowych można przypisać temu, co zdarzyło się w okresie
prenatalnym – dlatego tak ważne jest wspieranie tego okresu. Im wcześniejszy etap w rozwoju, tym
szybsze tempo wzrostu, intensywne dojrzewanie, a jednocześnie słabsza obrona kosmówkowa lub
łożyskowa oraz odporność dziecka, co czyni płód podatnym na bardziej rozległe i poważne efekty
patogenne ...