Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.
Zwyczaje i obrzędy towarzyszą nam już od wielu wieków, są ciągle żywe i potrzebne ludziom. Związane są najczęściej z rytmem zmian w przyrodzie, świętami chrześcijańskimi oraz polską tradycją kulturową.
Jednym z takich zwyczajów jest pożegnanie Marzanny symbolizujący nadejście wiosny.
Wśród uczniów utarło się przekonanie iż dzień ten jest„ dniem wagarowicza”. Aby go spędzić przyjemnie w szkole, a nie poza jej murami warto czymś uczniów
zachęcić. Taką alternatywą dla wagarów może być wspólna impreza szkolna. Ważne jest, aby była ona atrakcyjna, humorystyczna, zabawna, taneczna, angażująca uczniów. W tym celu opracowałam scenariusz uroczystości powitania wiosny.
SCENARIUSZ PRZEDSTAWIENIA NA POWITANIE WIOSNY
„ Idzie, idzie Wiosna”
Cele:
— integrowanie społeczności szkolnej we wspólnym przeżywaniu i zabawie;
— rozbudzanie wrażliwości na piękno przyrody;
— angażowanie uczniów do aktywnego udziału w uroczystościach szkolnych;
— wdrażanie do kulturalnego zachowania podczas uroczystości.
Metody: zbiorowa, grupowa i indywidualna
Formy: słowne, oglądowe, aktywizujące
Miejsce przedstawienia: aula
Nauczyciel prowadzący: Edyta Wszelaka, Ewa Kulawiak
uczniowie: 3e i 1b
czas trwania: 35 minut
Data: marzec 2022 r
Scenografia: na parawanie wymodelowany z kolorowego papieru krajobraz
wczesnej wiosny (bezlistne drzewa, wschodząca trawa i kwiatki, przebijające się przez chmury słońce, wizerunek pani wiosny), ekran telewizora wykonany z kartonu, niebieski materiał imitujący wodę, gawra wykonana z szarego papieru
Rekwizyty: mikrofony, Marzanna, ilustracje wiosennych kwiatów, nazwy wiosennych kwiatów napisane na opaskach, skrzyneczki z kwiatami, grabie, konewka, telewizor, szafka, stolik, fotel, drzewa,
Postacie: dzieci i mama, spiker– prowadzący, spiker– Wojtek, spiker– Kasia, spiker– Radek, dzieci przebrane za wiosenne kwiaty, grupa wokalna, jaskółka, skowronki, bociany, niedźwiedź.
Przebieg:
Powitanie przybyłych gości.
(witamy przybyłych gości i zapraszamy do wspólnej zabawy)
SCENA I
(dzieci i mama wchodzą na scenę. Dzieci rozglądają się i wołają)
Dzieci razem:
Wiosno, wiosenko, gdzie jesteś, powiedz nam!
Wiosno, wiosenko, gdzie jesteś, powiedz nam!
Dziecko 1:
Czy jesteś za lasami?
Dziecko 2:
Czy jesteś za górami?
Dzieci razem:
Wiosno, wiosenko, gdzie jesteś, powiedz nam!
(Dzieci zwracają się do mamy)
Dziecko 1:
Gdzie ta wiosna, mamusiu miła?
Mama:
Nie wiem, córeczko, gdzie się ukryła.
Może jest jeszcze gdzieś za morzami,
może leśnymi wędruje drogami?
A może jest już nad naszym jeziorem
i ujrzysz ją dziś wieczorem?
Dziecko 2:
A w jaki sposób ta wiosna do nas zawita?
Mama:
O, moje dziecko, to tajemnica przyrody ukryta.
Może wiatr dywan jej uplecie,
a może z jaskółką przyleci na grzbiecie?
A może jej powóz pociągną motyle,
może statkiem przypłynie, na morzu ich tyle.
Dziecko 2:
To ja rozejrzę się jeszcze w koło.
Mama:
Wracajmy do domu, bo ...
