Jeszcze Polska nie zginęła

„JESZCZE POLSKA NIE ZGINĘŁA”
Scenariusz akademii z okazji odzyskania przez Polskę niepodległości

Opracowała: Renata Łojko

Część I

Scenografia: Wnętrze pokoju. Po lewej stronie regał z książkami, na nim krzyż i świeca, w centralnym miejscu stół nakryty białym obrusem, a na nim gazeta, filiżanki, imbryk do herbaty, tablica z mapą przedrozbiorowej Polski.
Osoby: Babcia, wnuki – dziewczynka i chłopiec, rodzina – matka, ojciec, dziecko, troje dzieci – symbole rozbiorów.

Scena I

Babcia siedzi na fotelu bujanym, robi sweter na drutach. Wbiegają rozbawione wnuki.
Dziewczynka: Babciu, babciu opowiedz nam bajkę o Królewnie Śnieżce.
Chłopiec: … albo lepiej o dzielnym rycerzu przemierzającym świat w poszukiwaniu prawdy.
Babcia z czułością patrzy na wnuki.
Babcia: Siadajcie… o tu – wskazuje na dwie przygotowane wcześniej poduchy. Opowiem Wam…, ale nie bajkę. To historia – pewnej Rodziny – Polski – mojej i Waszej Ojczyzny. Nie zawsze na jej ziemiach było tak spokojnie jak dzisiaj…
Dziewczynka: A kto Ją niepokoił?
Chłopiec: Przestań gadać! Posłuchaj!
Babcia: Polska to nasz Rodzina – szczęśliwa i spokojna.

Scena II

Przy stole siedzi trzyosobowa rodzina. Rozmawiają, śmieją się, piją herbatę. Nagle na scenę wkracza troje dzieci z przypiętymi do piersi i pleców paskami z napisem: Rosja, Austria, Prusy. Wkraczają do pokoju i zaczynają wprowadzać własne porządki. Przestawiają stół, odsuwają energicznie krzesła. Rodzina stoi w jednym miejscu, jest przerażona. Napastnicy, w końcu biorą w niewolę członków rodziny i rozchodzą się w różne strony.
Chłopiec: Jak to możliwe?! Wtargnąć do czyjegoś domu, poprzestawiać meble, wprowadzać własne porządki?
Dziewczynka: Mów babciu dalej. Proszę.
Babcia: To jeszcze nie koniec! Popatrzcie…

Scena III

Na scenie pojawiają się dzieci – symbole mocarstw rozbiorowych i przyglądają się mapie Polski wiszącej na ścianie.

Babcia: Popatrzcie! Zebrali się jak sępy nad osłabioną Polską i spierają się, co który może zgarnąć dla siebie. Kłócą się!
Dziecko symbol jednego rozbiorcy zdziera mapę ze ściany. Wszyscy napastnicy zaczynają ją
ciągnąć we własną stronę. Mapa się rwie.
Babcia: Rozerwali ją, rozdarli i rozebrali! Nastąpiła niewola. Wiele, wiele lat niewoli. 123 lata.
Babcia wstaje z fotela, podchodzi do regału z książkami, wyszukuje jedną z nich i wraca na fotel. Dzieci przysuwają się do jej kolan i oglądają ilustracje w „Wielkiej Historii Polski”.
Chłopiec: A co na to Polacy?!
Dziewczynka: Chyba się nie zgodzili z takim stanem rzeczy?!
Babcia: Polacy znali swoją historię i mieli swoją tożsamość. Stanęli do walki!!! Wielu zginęło, wiele krwi się przelało, wiele czasu minęło… Ale… dopięli swego! Odzyskali utraconą niepodległość, Wolność!!!
Wszyscy aktorzy …