Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.
Starożytny Egipt
Warunki naturalne
Egipt leży w północno-wschodniej Afryce nad rzeką Nil. 5000 lat temu powstała tam jedna z najstarszych cywilizacji. Gorący i suchy klimat Afryki nie sprzyjał rozwojowi rolnictwa. Po obu stronach za doliną Nilu rozciągały się pustynie - od wschodu Arabska, od zachodu Libijska. Ziemia w Egipcie była urodzajna, ale pod uprawę nadawał się jedynie wąski pas wzdłuż doliny Nilu. Dopiero przy ujściu rzeki do Morza Śródziemnego zmieniał się on w rozległą deltę. Tu warunki dla rozwoju rolnictwa były najlepsze. Egipt nazywano w starożytności „darem Nilu”.
Praca chłopów egipskich
Wody Nilu w czasie powodzi nanosiły na pola uprawne żyzny muł. Dzięki temu rolnicy osiągali większe zbiory. W Egipcie uprawiano m.in.: pszenicę, jęczmień, proso, len, bawełnę oraz różne gatunki warzyw i owoców. Hodowano krowy, owce, kozy i ptactwo domowe. Trudniono się także rybołówstwem. Praca chłopów egipskich była bardzo ciężka. Musieli oni stale czuwać, by powódź nie zniszczyła im gospodarstw i owoców ich pracy, a Nil nie stał się niszczycielskim żywiołem.
Z czasem zaczęto budować sieć kanałów, tam i grobli (sieć irygacyjną). Dopiero wtedy chłopi egipscy mogli mieć nadzieję, że ich ciężka praca nie pójdzie na marne.
Organizacja państwa
Starożytny Egipt był monarchią despotyczną. Państwem rządził król zwany faraonem. Był on najwyższym bogiem i kapłanem. Do niego należało dowództwo nad wojskiem. Faraon stanowił prawa, a jego urzędnicy czuwali, by ściśle ich przestrzegano. Miał władzę nieograniczoną. Od jego decyzji już nie było odwołania.
Faraonowi w rządzeniu państwem pomagali urzędnicy, kapłani i dowódcy wojsk. Egipt prowadził wiele wojen, dowódcy wojsk cieszyli się więc szczególnym szacunkiem.
Kapłani byli najlepiej wykształconą grupą społeczną. Posiadali wielkie bogactwa, otaczał ich kult bóstw, którym służyli, doznawali największych zaszczytów. Często też, dzięki swej rozległej wiedzy naukowej i znajomości metod rządzenia państwem, wywierali duży wpływ na faraona. Gdyby władca nie postępował według ich rad i wskazówek, mógłby nawet utracić władzę. Faraon rządził krajem przy pomocy licznych urzędników. Wyższych powoływał spośród członków swej rodziny lub ludzi bogatych. Dbali oni o dwór, uzbrojenie armii oraz napływ danin do skarbca. Niższych urzędników wybierali z kolei wyżsi. Urzędnicy ściągali daniny i podatki, zarządzali okręgami administracyjnymi, sprawowali sądy, doglądali budowy świątyń i pałaców. Nadzorowali także budowę kanałów, tam i piramidy dla faraona. Urzędnicy za sumienną pracę byli nagradzani (np. nadaniem majątku), a za nadużycia groziła im kara (obcięcie nosa, zesłanie do obozu pracy przymusowej).
Chłopi i rzemieślnicy stanowili największą część społeczeństwa egipskiego. Ziemia, którą uprawiali chłopi nie była jednak ich własnością. Należała do faraona ...
