Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.
WALORY GIER I ZABAW
W Polsce walory gier i zabaw doceniali: Kamiński, Okoń, Zborowski, Kapica, Hammerling. Gwarecki i wielu innych nauczycieli praktyków, których artykuły można spotkać w prasie pedagogicznej.
W. Okoń preferuje zabawy, które mają kształcić uczucia i wolę dziecka. Stwierdza, że zabawa jako podnieta rozwoju psychofizycznego może wpływać na rozwój dziecka w silniejszym stopniu niż jakieś inne czynniki stosowane umyślnie czy pod przymusem. Zabawy sprzyjają lepszemu skupieniu uwagi, gdyż zwykle towarzyszy im zainteresowanie, które nie zawsze towarzyszy nauce. Aby więc nauka była przedmiotem zainteresowań, powinna splatać się według Okonia z pracą, zabawą i aktywnością[1].
O potrzebie wprowadzania na lekcję zabaw w celu zaspokojenia naturalnej skłonności dziecka J. Zborowski uważa, że gry i zabawy stanowią dla dziecka przyjemne przeżycie, zaspakajają jego popędy i rozwijają zainteresowania oraz zapewniają warunki do wielostronnego rozwoju uczniów. Zadania realizowane w formie gier i zabaw są dla dzieci źródłem osiągania pożądanych wyników, a więc po zrozumieniu zadania stanowią niezbędne elementy motywacji aktywności poznawczej uczniów, ukierunkowują proces zdobywania przez nich wiadomości, a tym samym zaspakajają ich silne w tym wieku potrzeby poznawcze[2].
Zabawowe formy uczenia się według W. Hammerling przyczyniają się do: rozbudzania ciekawości poznawczej uczniów, podtrzymania zainteresowania, koncentracji uwagi, rozwoju pamięci spostrzeżeniowo – wzrokowej i słuchowej, aktywizacji procesów myślenia, tworzenia jednostek poznawczych w postaci schematów lub obrazów umysłowych, kształtowania się operacji logicznych, rozwijania zdolności dostrzegania ważnych elementów obserwowanych zdarzeń, rozwijania zdolności wskazywania różnych zależności związków przyczynowo- skutkowych oraz rozwijania umiejętności wyjaśniania i oceniania. Gry i zabawy ułatwiają wytwarzanie motywacji zadaniowej, przy której uczeń chętnie podejmuje się wykonywania zadania, ponieważ czerpie z tego satysfakcję. Z tych względów zabawowe metody nauczania – uczenia się są szczególnie przydatne w pracy z uczniami mającymi trudności w nauce. Pomagają odreagować stresy szkolne i pozaszkolne, zorganizować pracę szkolną. W związku z tym pełnią funkcję terapeutyczną pozwolą dziecku zwiększyć poczucie własnej wartości. Zabawy mają ogromny wpływ na stan zdrowia psychicznego dziecka, pełniąc rolę terapeutyczną pozwolą dziecku zwiększyć poczucie własnej wartości, poczucie bezpieczeństwa, przeżyć sukcesy, uwierzyć w siebie, umieć radzić sobie ze stresami. Dobra atmosfera, przyjazny klimat, zabawa, ruch sprzyjają otwartości, szczerości w wyrażaniu uczuć, pragnień, szukaniu przyjaciela w drugim człowieku. Zabawy dydaktyczne stanowią ważny środek wiodący do ukształtowania odpowiednich postaw wobec nauki, wobec pracy innych osób oraz wobec otaczającej rzeczywistości[3].
Według E. Gruszczyk Kolczyńskiej jednym z dobrych sposobów wspomagania rozwoju umysłowego dziecka jest wprowadzenie w tajniki konstruowania gier, a potem wspólne rozgrywanie każdej ułożonej gry. Przyczynia się do rozszerzania się możliwości umysłowych ...
