Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.
Jak porozumiewać się z dzieckiem niesłyszącym?
Opracowała:
Małgorzata Szemraj-Poborska
I. METODY POROZUMIEWANIA SIĘ Z NIESŁYSZĄCYMI
Metoda migowa – ideograficzna, tworzyła się od początków opieki nad głuchymi. Polega na porozumiewaniu się, przy pomocy umownych znaków migowych określających dane pojęcie (osoby, rzeczy, zjawiska, czynności itp.).
Daktylografia - mowa palcowa. Daktylografia to forma porozumiewania się oparta na odpowiednich układach palców jednej lub obydwu dłoni. Każdej literze lub liczbie odpowiada określony znak daktylograficzny.
Fonogesty - są to umowne ruchy jednej lub drugiej dłoni, wykonywane na wysokości twarzy osoby mówiącej. Fonogesty uzupełniają niewidoczne ruchy artykulacyjne. Nie zastępują one mówienia, ale pomagają w mówieniu i w odczytywaniu mowy z ust nadawcy.
Metoda ustna – oralna. Wykorzystuje ona różne drogi kontaktu prowadząc do opanowania przez niego mowy ustnej.
Metoda kombinowana - składa się na nią stosowanie w procesie porozumiewania się: mowy ustnej w formie graficznej lub dźwiękowej, alfabetu palcowego i znaków migowych.
Metoda totalnej komunikacji-to zdolność porozumiewania się za pomocą wszystkich dostępnych środków, jakimi są:
-ekspresja słowna
-wzrokowa percepcja wypowiedzi,
-systemy językowo-migowe
-mimika i pantomima
-systemy ustno-manualne daktylofazja, daktylografia, fonogesty
Celem totalnej komunikacji jest danie dziecku prawa wypowiadania się w sposób spontaniczny, prawa swobodnego wyboru ulubionego sposobu porozumiewania się w jakiejkolwiek sytuacji, stworzenie wspólnego języka na podstawie języka mówionego i języka migowego, danie dziecku z wadą słuchu samozadowolenia poprzez skuteczne porozumiewanie.
Różne sposoby porozumiewania się od najmłodszych lat jakie gwarantuje nam totalna komunikacja, mają doprowadzić do tego, aby dziecko rozumiało i było rozumiane przez otoczenie.
Stawanie się człowiekiem realizuje się w związkach z innymi ludźmi. Dla każdego dziecka są to przede wszystkim rodzice, z którymi winno ono umieć nawiązać kontakt. Dla ukształtowania osobowości dziecka głuchego (w tej metodzie) istotnym jest, by rozwijało się poczucie własnej wartości, uznania ze strony rodziny, akceptowanie jego odmiennego sposobu porozumiewania się (używanie przez członków rodziny w kontaktach z dzieckiem mowy ustnej i migów).
II.WSPÓŁDZIAŁANIE NAJBLIŻSZEGO ŚRODOWISKA W PROCESIE REWALIDACJI
Ważna rola w rewalidacji dziecka niesłyszącego przypada rodzinie, gdyż wiadomo, że najlepiej zorganizowany i funkcjonujący ośrodek nie zastąpi dziecku domu rodzinnego. Dziecko niesłyszące będzie rozwijać się prawidłowo jeśli rodzice zrozumieją jego potrzeby i będą mu dostarczać odpowiedniej ilości bodźców niezbędnych dla rozwoju ogólnego i rozwoju mowy.
Konieczne jest prowadzenie specjalnych ćwiczeń głosowych i oddechowych, ćwiczeń doprowadzających do maksymalnego wyzyskania mechanizmu głosowego, oraz rozwijania od pierwszych lat życia takich funkcji psychicznych jak: spostrzegawczość, pamięć wzrokowa, uwaga, umiejętność naśladowania i prawidłowego myślenia.
Pod względem intelektualnym niesłyszący są ludźmi normalnymi, mają możliwości rozwojowe, należy tylko odpowiednio je kształtować i wykorzystać ...
