Rozwijanie ekspresji plastycznej

ROZWIJANIE EKSPRESJI PLASTYCZNEJ, SŁOWNEJ, RUCHOWEJ Z ZASTOSOWANIEM RÓŻNORODNYCH
ŚRODKÓW WYRAZU

Dziecko w sposób naturalny jest twórcą. Jego umysł przejawia się swobodnie i wielokierunkowo, a jego aktywność należy do sfery rozwoju i całkowicie zwrócona jest w kierunku budowania siebie. Twórcza aktywność dziecka zyskuje swój istotny sens biologiczny właśnie dzięki tej życiowej potrzebie wzrastania, całkowicie zwróconego ku przyszłości i będącego przekraczaniem samego siebie. Wewnętrzny świat dziecka stanowi nieustabilizowany i otwarty zespół wyobrażeń, uczuć, przekonań, które staraj się uzewnętrznić z uwagi na siłę i intensywność. Jest to świat jeszcze nie uporządkowany i nie zorganizowany, który powoli uświadomiony jest przez dziecko, w miarę jak będzie go mogło wyrażać w formie dostępnej dla innych. Dziecko ma w sobie naturalną potrzebę wyrażania sobie samemu i innym tego co myśli i czuje. Nie jest potrzebna żadna strategia, aby je do tego skłonić. Istotną sprawą jest tylko stworzenie możliwości uzewnętrzniania tego co pragnie wyrazić, a także stworzenie sytuacji motywacyjnych dla tego rodzaju działalności. Po to by dziecko mogło wyzwolić swój wewnętrzny świat i posługiwać się właściwymi mu sposobami ekspresji – gestem, mimiką słowem mówionym, aktywnością plastyczną i muzyczną – trzeba uszanować jego spontaniczność, unikać wszystkiego, co może pociągać za sobą zahamowanie ekspresji ( a tym samym myślenia), a także zniszczenie tendencji ekspresyjnych. Nigdy więc nie należy lekceważyć dziecka, być opryskliwym, czy też traktować jego inicjatywy z obojętnością. Musimy pamiętać, że im bardziej osobisty charakter ma myśl wyrażona przez dziecko tym więcej zawiera ryzyka, że wyda się dorosłym dziecinna i mało istotna, dziwaczna, czy nie na temat. We wszystkich przypadkach wyrażania własnego ja dziecko podświadomie jest pełne obaw o to, w jaki sposób odbierane będzie przez dorosłych. Dlatego tak ważnym jest zrozumienie jego potrzeb, możliwości i chęci.
Ekspresyjność dziecka wyraża się w różnorodnych formach jego aktywności. Wyraża ono swoje uczucia, wrażenia, spostrzeżenia, nastroje, przekazując je otoczeniu poprzez wybrane w danej chwili środki wyrazu. Musimy pamiętać, że gniew, krzyk, płacz, samodzielne wymierzanie „sprawiedliwości” i inne uznawane za negatywne zachowania to również formy wyrażania uczuć i emocji wynikających z określonej sytuacji. Dlatego bardzo ważnym jest nabywanie przez dzieci umiejętności nazywania własnych uczuć, przekazywanie ich w formie werbalnej. „ Jest mi smutno bo ……., „Jestem zła na Zosię, bo ……….”
Służy to oczyszczeniu psychiki ze złych bodzców, pozwala na rozpoznawanie i określenie własnych emocji i relacji.
Twórczość językowa dzieci przedszkolnych opiera się przede wszystkim na opowiadaniu spontanicznym często z elementami fantazjowania dziecięcego. Obok rzeczywistości dużą rolę odgrywają pragnienia i marzenia znajdując swoje odbicie w wypowiedziach dzieci. Są one ...