Udził nauczyciela w stymulowaniu rozwoju dziecka w zakresie kształtowania pojęć matematycznych

Praktyka pedagogiczna, a także wyniki badań przeprowadzonych przez wielu psychologów i pedagogów pozwoliły określić prawidłowości rozwojowe dziecka. W swojej pracy przybliżyłam sylwetkę dziecka 6-letniego. Znajomość jej jest ważna, wszak wszelka edukacja musi przebiegać zgodnie z naturalnym rozwojem i uwzględnić mechanizmy uczenia się.

Udział nauczyciela w stymulowaniu rozwoju dziecka w zakresie kształtowania pojęć matematycznych

Pojęcia matematyczne nawet te najprostsze mają charakter operacyjny. Oznacza to, że rozumowanie prowadzone do pojmowania sensu elementarnych pojęć matematycznych musi być utrzymane
w konwencji operacyjnej na poziomie konkretnym. Praktyka pedagogiczna, a także wyniki badań przeprowadzonych przez wielu psychologów i pedagogów pozwoliły określić prawidłowości rozwojowe dziecka. W swojej pracy przybliżyłam sylwetkę dziecka 6-letniego. Znajomość jej jest ważna, wszak wszelka edukacja musi przebiegać zgodnie z naturalnym rozwojem i uwzględnić mechanizmy uczenia się.
Dziecko w wieku przedszkolnym przechodzi od uczenia się typu spontanicznego do uczenia się typu reaktywnego. Zadaniem nauczyciela jest zadbać, aby w wieku przedszkolnym dziecko „robiło to, co chce, ale chciało tego, czego chce jego wychowawca”[1]. Aby wypracować najbardziej skuteczne strategie nauczania, należy określić strefę najbliższego rozwoju, czyli ustalić różnicę między poziomem rozwiązywania zadań pod kierunkiem i za pomocą dorosłych, a poziomem rozwiązywania zadań dostępnych w samodzielnym działaniu.[2].
Zdaniem L. Wygotskiego, określenie strefy najbliższego rozwoju ma ogromne znaczenie dla procesu nauczania, ponieważ okres dojrzewania odpowiednich funkcji i procesów psychicznych jest najbardziej sprzyjającym, czyli optymalnym procesem dla nauczania. Jak zauważa autor, dla wszystkich zabiegów wychowawczych i dydaktycznych najdonioślejsze znaczenie mają te cechy, które w chwili rozpoczęcia nauki jeszcze nie dojrzały[3].Gdy minie okres dojrzewania określonych procesów, wówczas nauczanie traci możliwość wpływu na nie, na ich organizowanie i rozwój.
Zatem najbardziej korzystne jest takie nauczanie, które opiera się na dojrzewających procesach znajdujących się w strefie najbliższego rozwoju. Jest tak ponieważ nauczanie koncentruje się na tym, czego dziecko jeszcze nie umie wykonać samodzielnie, ale może wykonać we współpracy i pod kierunkiem nauczyciela. Trzeba zatem koniecznie poznać uwarunkowania psychologiczne.
Jeżeli zadba się o zgodność tych uwarunkowań z wymaganiami efekty edukacyjne będą na pewno lepsze. Ponieważ sześciolatki mogą reprezentować rozmaity poziom, trzeba ustalić, co potrafią ponieważ treści kształcenia w bloku dodawanie i odejmowanie muszą być dobrane tak, aby pasowały do rzeczywistych możliwości dzieci. Jeżeli sześciolatki są na poziomie czterolatków, trzeba realizować treści dodawanie i odejmowanie poczynając od tego poziomu rozwoju.
Każda placówka przedszkolna ma na względzie cele jakie stawia przed nią program wychowania w przedszkolu i w oparciu o nie pełni funkcje: opiekuńczą, wychowawczą, dydaktyczną i diagnostyczno –terapeutyczną.
W roku szkolnym 2004/2005 wprowadzono obowiązkowe roczne przygotowanie przedszkolne dzieci sześcioletnich. Nawet w dobrych przedszkolach jest obecnie coraz więcej zajęć dydaktycznych, często prowadzonych na sposób szkolny i nie starcza na mądrą zabawę, tak potrzebną dla rozwoju umysłowego dziecka, spowodowanego właściwościami psychofizycznymi i potrzebami ...