Program wycieczek po Dolnym Śląsku

Program ma na celu przybliżenie walorów przyrodniczo-kulturowych Dolnego Śląska. Dzięki realizacji tego programu uczeń ma możliwość poznania okolic, w których mieszka, ich fauny i flory. Ma on charakter edukacyjny, ponieważ treści w nim zawarte poszerzają program nauczania przyrody obowiązujący w Szkole Podstawowej. Mogą z niego korzystać wszyscy zainteresowani przedmiotem. Został on tez pozytywnie zaopiniowany. Opracowanie: Korina Sosnowska i Monika Mitura

Szkoła Podstawowa nr 7
im. Jana Pawła II
w Oleśnicy

Program własny wycieczek szkolnych
po Dolnym Śląsku

„Cudze chwalicie swego
nie znacie…”

Program przygotowany przez:
Korinę Sosnowską
Monikę Miturę

ROK SZKOLNY 2007/2008 i 2008/2009

WSTĘP

Wycieczka jest jedną z atrakcyjniejszych form nauczania i wychowania młodego człowieka. O jej wartości świadczy rozwój sfer poznawczych
i emocjonalnych . Jest to źródło wrażeń i spostrzeżeń natomiast
bezpośredni kontakt z przyrodą dostarcza wielu atrakcyjnych przeżyć.
Wycieczka jest podstawową formą działalności turystyczno-krajoznawczej.
Stanowi ona integralna część procesu dydaktyczno-wychowawczego.
Biorąc wszystkie pozytywne aspekty wycieczki pod uwagę rodzi się konieczność zaproponowania programu własnego, który umożliwi dzieciom
okazję do szeroko pojętego rozwoju.
Wycieczki krajoznawcze, bo takie zakłada program, są sposobem na lepsze i szybsze przyswojenie przez uczniów wiadomości, poprzez samodzielną obserwacje oraz bezpośredni kontakt z rzeczywistością kształtują się prawidłowe postawy, a także następuje rozbudzenie zainteresowań własnym regionem.

Pozytywne aspekty wycieczki turystyczno-krajoznawczej.
Wycieczka polega na prowadzeniu zajęć poza szkołą. Nieocenionym walorem takiej formy zajęć jest bezpośredni kontakt z przyrodą, a przy tym forma wypoczynku. Wycieczka dostarcza wielu różnorodnych przeżyć, jest źródłem wrażeń i spostrzeżeń niezbędnych do pracy umysłowej, rozwijania mowy, tworzenia pojęć i wyobrażeń . W trakcie wycieczki dokonuje się analizy, syntezy, porównań, klasyfikacji. Dzięki wycieczce zmienia się spojrzenie dziecka na świat otaczający, a nowe dotąd nieznane doznania sprzyjają pracy twórczej, rozwijają wyobraźnię oraz wzbogacają zasób słownictwa.
Zwiększa się wrażliwość na piękno. Wycieczka staje się nieraz impulsem do rozwoju zainteresowań. Wyzwala samodzielność, inicjatywę, ujawnia cechy osobowości. W czasie wycieczki kształtują się postawy społeczno-moralne.

Wycieczka zaspakaja potrzeby:
• biologiczne- regeneracja sił, kontakt z zielenią i przyrodą, zmiana dotychczasowego otoczenia
• psychiczne- odprężenie psychiczne, zmiana środowiska przestrzennego, wypoczynek, kontakty rówieśnicze
• kulturalne- poczucie piękna, poznanie nowych miejsc, przeżycie przygody, poznanie nowych ludzi i miejsc
Przy organizacji wycieczek krajoznawczych treści poznawcze przeważają nad celami rekreacyjnymi.

Etapy przygotowania wycieczki:

- etap I Przygotowanie wycieczki :
➢ określenie celów ,
➢ ustalenie miejsca,
➢ wzbudzenie zainteresowań uczestników,
➢ zwrócenie uwagi na bezpieczeństwo
- etap II Przebieg wycieczki:
➢ wywołanie nastroju zaciekawienia,
➢ nawiązanie do wiedzy ,
➢ doskonalenie obserwacji,
➢ przyswajanie nowych pojęć

- etap III Wykorzystanie materiału po odbyciu wycieczki:
➢ analiza danych z obserwacji,
➢ wykorzystanie zdjęć,
➢ dyskusja,
➢ uzupełnienie kroniki

Cele programu:

CEL GŁÓWNY:
1. poznanie przyrodniczo interesujących miejsc najbliższego regionu
2. kształtowanie właściwego stosunku do przyrody

CELE SZCZEGÓŁOWE:
1. zdobywanie wiedzy skłaniającej do wnioskowania
2. kształtowanie odpowiedniego stosunku do ojczystej ziemi
3. kształtowanie postaw odnoszących się do przyrody
4. kształtowanie postaw pronaturowych: respekt do życia, opiekuńczość do dzieł natury, odpowiedzialność za środowisko naturalne, harmonijną styczność z przyrodą , umiłowanie piękna natury ...