Rozpoznawanie symptomów stosowania przemocy wobec dziecka oraz nabywania umiejętności postępowania w tego typu sytuacjach

ROZPOZNAWANIE SYMPTONÓW STOSOWANIA PRZEMOCY
WOBEC DZIECKA ORAZ NABYWANIA UMIEJĘTNOŚCI
POSTĘPOWANIA W TEGO TYPU SYTUACJACH

Formy przemocy, na jakie narażone są dzieci, zależą w dużej mierze od wieku dziecka i fazy jego rozwoju. Niemowlęta i małe dzieci stają się zwykle ofiarami przemocy ze strony najbliższych opiekunów oraz członków rodziny. Dzieje się tak na skutek ich całkowitej zależności i bardzo ograniczonej możliwości kontaktu
z otoczeniem zewnętrznym. Starsze dzieci, które są na tyle samodzielne, aby funkcjonować w środowisku poza rodziną, stają się z kolei obiektami przemocy ze strony obcych.
Doświadczenia kliniczne wskazują, że najbardziej dramatyczne konsekwencje dla rozwoju dziecka wynikają z nadużyć ze strony najbliższych opiekunów. Pomiędzy dzieckiem, a jego rodzicami wytwarza się szczególny rodzaj więzi opartej na potrzebie miłości, przynależności, wsparcia i opieki. Rodzina jest miejscem, gdzie dziecko dokonuje pierwszych prób w kontaktach społecznych, doświadcza ograniczeń i wzmocnień we własnym rozwoju oraz nabiera zaufania do otaczającego świata. Aby dziecko mogło rozwijać się normalnie musi być otoczone bezwarunkową miłością rodziców, czyli rodzice powinni kochać dziecko dlatego, że po prostu jest. Miłość warunkowa – za coś – jest dla dziecka bardzo szkodliwa. Dzieci powinny otrzymywać miłość wyrażoną w ich własnym języku
tzn. przez zachowanie, które można sprowadzić do czterech prostych sposobów: pełnego miłości kontaktu wzrokowego, pełnego miłości kontaktu fizycznego, skupionej na dziecku uwagi i opartej na miłości dyscyplinie.
Poprzez kontakt wzrokowy możemy dziecku przekazać wszelkie uczucia, także złość czy nienawiść. Zwykle rodzice patrzą dziecku w oczy, gdy je strofują lub dają instrukcje. Jeśli dziecko otrzymuje głównie negatywny kontakt wzrokowy, wyrasta w przekonaniu, że nie jest prawdziwie kochane. Jeśli chcemy przekazać naszą miłość do niego, powinniśmy patrzeć na nie tak często i tak przyjaźnie, jak to tylko możliwe. Poza tym dzieci odbijają jak lustro to, co dostają. Jeśli otrzymują miłość warunkową, okazywaną tylko wówczas, gdy spełniają nasze oczekiwania, zaczynają oddawać miłość warunkową. Co dzieje się, gdy takie dziecko wkracza w okres nastoletni? Zaczyna traktować rodzica w ten sam sposób – zachowuje się dobrze lub słucha tylko w tedy, gdy otrzymuje coś w zamian.
Wydawałoby się, że kontakt fizyczny to bardzo naturalny sposób wyrażania miłości wobec dzieci, ale tak nie jest. Dzieci otrzymują kontakt fizyczny, ale niekoniecznie pełen miłości – na przykład przy ubieraniu. W dodatku chłopcy w wieku przedszkolnym otrzymują pięć razy mniej pełnego miłości kontaktu fizycznego niż dziewczynki i to jest główna przyczyna ich problemów emocjonalnych. Im bardziej ojciec jest serdeczny wobec chłopca, tym bardziej chłopiec identyfikuje się z nim i tym pewniej będzie się czuł w roli ...