Indywidualny program nauczania

Indywidualny program nauczania
w roku szkolnym 2008/2009

I. Charakterystyka uczennicy (orzeczenie PPP - mózgowe porażenie dziecięce, czterokończynowy niedowład spastyczny, niepełnosprawność intelektualna w stopniu znacznym, padaczka).

Weronika samodzielnie nie chodzi, nie siedzi i nie stoi. Porusza się na wózku. W domu ma drewniane krzesło z blatem ze specjalnymi poduszkami, na którym czasami siedzi. Nie jest w stanie podeprzeć się rączkami. W przypadku dłuższego siedzenia na tapczanie zaczyna się lekko zsuwać w stronę podłogi, informując tym otoczenie, że chce zejść. Nie potrafi sama zmienić pozycji ciała, poza zsuwaniem się z tapczanów. Nie potrafi samodzielnie stać trzymając się stołu. Ze względu na spastyczność dłoni nie zawsze poprawnie chwyta przedmioty, które często wypadają jej z rąk. Drobne i płaskie przedmioty trzyma bardzo mocno, natomiast z większymi przedmiotami ma więcej problemów. Do tych czynności używa jedynie prawej ręki. Lewej ręki nie używa prawie wcale. Potrafi dokonywać wyborów spośród zabawek. Słabo rozwinięta zdolność chwytania wydaje się być podstawowym problemem utrudniającym dalszy rozwój poznawczy.
Je pokarmy z postaci papek, jest karmiona łyżeczką w pozycji półleżącej, nie ma wykształconych ruchów żuchwy. Pije z łyżeczki w pozycji półleżącej. Nie potrafi trzymać samodzielnie kubka. Jest całkowicie uzależniona od dorosłych. Lubi pluskać się w wodzie. Uwielbia kąpiele. Nie wykonuje samodzielnie czynności związanych z higieną ciała np. mycie zębów czy mycie rąk. Nie zgłasza potrzeb fizjologicznych. Weronika nie potrafi samodzielnie wykonać żadnej czynności związanej z rozbieraniem i ubieraniem się.
Dziewczynka rozróżnia osoby z nią przebywające. Nie ma problemów z ich akceptacją. Nie bywa agresywna. Ma bardzo dobry wzrok i zauważa zmiany w otoczeniu. Nie mówi, ale często wokalizuje. Potrafi głaskać czyjąś buzię. Dziewczynka porozumiewa się z rodziną sygnalizując swoje potrzeby mimiką oraz charakterystycznymi nieartykułowanymi dźwiękami, co pozwala ustalić jej stan emocjonalny i odpowiednio zareagować.
Weronika jest pogodnym dzieckiem. Nie boi się nowych osób. Patrzy im w oczy. Bardzo nie lubi krzyków i hałasu, napina wtedy mięśnie i staje się niespokojna.
Lubi chwytać przedmioty, które ją interesują. Stuka nimi, potrząsa, chce wkładać do buzi. Lubi jeździć na spacery. Często słucha muzyki. Każdy szczegół rozprasza jej uwagę. Koncentruje się na krótko. Często się uśmiecha, zwłaszcza, gdy jest nagradzana brawami. Gdy nie ma ochoty, przestaje być czynna w zabawie. Ma bardzo mały kontakt z dziećmi. Nie zawsze lubi ćwiczyć i często bywa leniwa.

II. Cele edukacyjne

1. Zapewnienie możliwości najpełniejszego komunikowania się z otoczeniem w sposób werbalny i pozawerbalny.
2. Kompleksowy rozwój zmysłów w celu jak najpełniejszego zrozumienia znaczenia i sensu otaczającego świata.
3. Tworzenie ...