Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.
Skutki nadużywania alkoholu w rodzinie.
Znęcanie się nad dziećmi to bardzo trudny i bolący temat. Po raz pierwszy zespół maltretowanego dziecka jako chorobę przedstawił na Zjeździe Amerykańskich Pediatrów w Los Angeles w 1961 r. Charles Kemp i John Caffery określając go jako „stan kliniczny u małego dziecka, które doznało poważnego fizycznego obrażenia i które jest przyczyną trwałych uszkodzeń ciała lub śmierci”. W Polsce problem ten zasygnalizowała dr Halina Grabowska w 1968 r. artykułem zamieszczonym w „Psychiatrii Polskiej”. Dopiero jednak w 1972 r. Kazimierz Pietroń w „Archiwach Medycyny Sądowej i Kryminalnej” użył określenia Zespół Bitego Dziecka. Od tego czasu termin ten powoli wchodził w użycie – aż osiągnął status nazwy choroby.
Możemy mówić o aspekcie fizycznym, ale można i trzeba też mówić o aspektach psychicznych maltretowania wtedy, gdy towarzyszy mu cierpienie psychiczne. Możemy tu mówić o świadomym okrucieństwie, o celowym, perfidnym wykorzystywaniu bezbronności dziecka lub nieświadomym polegającym na niedocenianiu dziecka, nieznajomości jego psychiki i rzutowaniu na nie własnych wyobrażeń o jego potrzebach. Maltretowanie psychiczne nie pozostawia cielesnych symptomów; ale wywołuje negatywne przeżycia takie jak: strach; obawa; poczucie niesprawiedliwości, świadomość braku miłości rodzicielskiej, bunt, chęć zemsty itp. Najczęściej; aby wymusić na dziecku posłuszeństwo stosuje się straszenie, krzyk, wszelkiego rodzaju przezwiska, epitety piętnujące słabość dostrzeżone u dziecka – co uderza w jego godność. Często rodzice odmawiają wartości dziecku mówiąc mu wprost; że jest gorsze od innych. Maltretowanie psychiczne występuje również wtedy, gdy gwałci się prawo dziecka do intymności; do posiadania tajemnic – ma to często miejsce w okresie dorastania. Najbardziej okrutne maltretowanie dziecka występuje w rodzinach zdemoralizowanych; rodzinach alkoholików; prostytutek. Dzieci przeżywają moralną udrękę, kiedy muszą ukrywać dramaty rodzinne, wstydzić się za zachowanie swoich rodziców. Często dzieci są upokarzane w obecności koleżanek, kolegów, sąsiadów, bliskich. Nie ulega wątpliwości więc, że w tej sytuacji w świadomości dziecka maltretowanego pojawia się, oprócz strachu i nienawiści uczucie wstydu i zażenowania tym, że są traktowane inaczej niż rówieśnicy. W rodzinach patologicznych szczególnie mocno uderza oschłość emocjonalna; brak miłości do dziecka. Możemy tu mówić o dwóch rodzajach następstw psychicznych u dziecka maltretowanego – o bezpośrednim i pośrednim. Pierwszy ma miejsce wtedy, gdy takie praktyki rodziców jak: wyszydzanie, poniżanie, straszenie, izolowanie, odrzucanie doprowadzają w krótkim czasie do reakcji nerwicowych, depresji i samobójstwa. O pośrednich skutkach mówimy, gdy następstwa maltretowania rzutują na całe życie człowieka. Każde dziecko jest inne; ma inną psychikę, w różny sposób może reagować na ten sam bodziec, dlatego uznać należy, że aspekt psychiczny jest zbyt subtelny, by można poddać go ...
