Dziecko nadpobudliwe w szkole

Artykuł poświęcony problemowi nadpobudliwości psychoruchowej. Skoncentrowany na funkcjonowaniu dziecka z zespołem AD/HD w szkole. W sposób klarowny i praktyczny przedstawia zachowania oraz metody podejmowane przez nauczycieli, optymalne wobec dzieci dotkniętych tym problemem.

DZIECKO NADPOBUDLIWE W SZKOLE

Szkoła dla dzieci z AD/HD może być miejscem sukcesu lub porażki. Może pomagać dziecku przezwyciężać problemy lub chociaż radzić sobie z nimi, ale może też być miejscem, które nasila jego trudności tak, że czuje się ono bezradne. Pedagodzy są prawdopodobnie tymi dorosłymi, którzy tuż po rodzicach mają najbardziej znaczący wpływ na rozwój dziecka.
Bardzo ważne jest, aby wszyscy – rodzice, pedagodzy i dzieci – rozumieli istotę tego zjawiska i jego wpływ na pracę szkolną dziecka oraz funkcjonowanie w środowisku szkolnym. Należy uświadamiać sobie, że problemy dziecka z AD/HD nie wynikają z jego złej woli. Są one niejednokrotnie nie do opanowania i uniknięcia.
Rozpoznanie zaburzenia nie może być wykorzystywane jako pretekst do wytłumaczenia, dlaczego dziecko nie potrafi zrobić określonych rzeczy. Powinno być raczej impulsem do poszukiwania informacji, które można wykorzystać, by mu pomóc w pokonywaniu trudności.

Generalnie rzecz biorąc przed pedagogiem stoi konieczność spełnienia wielu zadań. Do najważniejszych należą:
– umożliwić dziecku rozwinięcie zdolności poznawczych, wykorzystując jego mocne strony i preferowane style uczenia się
– pomóc dziecku dorównać kolegom w opanowaniu podstawowych umiejętności, nie dając mu do zrozumienia, że niedostateczne ich przyswojenie równa się stwierdzeniu, iż jest uczniem beznadziejnym
– zachować i rozwinąć u dziecka szacunek do siebie, uniknąć pojawienia się poczucia niezadowolenia i słabej motywacji
– umożliwić dziecku zintegrowanie się z klasą i ograniczać sytuacje, w których jest ono przyczyną chaosu szkodliwego dla pozostałych dzieci
– zaspokajać potrzeby dziecka z AD/HD w granicach rozsądku, nie narażając na ryzyko nieprzyjemnych doświadczeń innych dzieci w klasie czy szkole
ZROZUMIENIE ISTOTY ZABURZEŃ ZACHOWANIA DZIECI Z AD/HD

Wiele problemów, związanych z zachowaniem się dzieci nadpobudliwych wynika z faktu, że pedagodzy wiążą je z lenistwem i brakiem motywacji. Wydaje się, że dziecku wszystko jest obojętne, nie jest ono niczym zainteresowane lub celowo nie chce współpracować. To poważny błąd w postrzeganiu takich dzieci. Trzeba bowiem pamiętać, że podobne zachowania wiążą się z zaburzeniami neurologicznymi. Dziecko nie rozwiąże problemu staraniem się. W takich okolicznościach dziecku należy pomóc, nauczając je, jakie ma być jego odpowiednie zachowanie. Nie jest dobrą metodą działania rutynowa kontrola czy tłumienie nieakceptowanego zachowania, lecz rozwinięcie zwyczajów i wzorów zachowania, które są społecznie skuteczne i służą edukacyjnemu rozwojowi dziecka. Nie zapominajmy, że nauka szkolna wymaga od dziecka wielu bardzo trudnych rzeczy, takich jak:
– pozostawanie w jednym miejscu przez 45 minut
– słuchanie przez kilkanaście minut nauczyciela
– zajmowanie się przez dłuższy czas jednym, często nudnym tematem
– zapamiętywanie na polecenie wielu informacji jednocześnie
– bycie grzecznym, a więc ...