Edukacja wielokulturowa i międzykulturowa - cele, założenia, przykłady działań

Jest to referat na temat istoty edukacji wielokulturowej i międzykulturowej oraz znaczeniowej różnicy między nimi. Dzisiaj, w dobie powszechnych migracji ludzi i otwartych granic, nauczyciele powinni umieć porozumiewać się, ba!uczyć różne dzieci bez względu na ich płeć, rasę, czy wyznanie religijne, z zachowaniem jednak pewnych form i zasad...

Lidia Chrapkowska

Edukacja wielokulturowa i międzykulturowa - cele, założenia, przykłady działań.
Współcześnie tak w Polsce, jak i na całym świecie, do szkół uczęszczają razem różne dzieci: wyznające inną wiarę, o innym kolorze skóry czy innej narodowości. Ludzie migrują, przemieszczając się z kraju do kraju i poznając coraz to inne kultury, to nakłada na edukację pewne ukierunkowanie na uczenie dzieci tolerancji i szacunku dla innych kultur.
„Edukacja międzykulturowa jest koncepcją i obszarem działalności społecznej,
kulturalnej i oświatowej, nastawionej na wzajemne poznanie, zrozumienie odmienności,
kształtowanie pozytywnych relacji międzyludzkich oraz wzbogacanie kultur.
Istotna cecha tej edukacji stał się dialog z „innymi”, wnikanie w istotę innych kultur,
ich symbole i wzory zachowań.” (T. Lewowicki) Celem edukacji międzykulturowej jest wzmocnienie własnej tożsamości narodowej, etnicznej, kulturowej czy religijnej i akceptacja kulturowego pluralizmu świata, a nie budowanie jednej zunifikowanej kultury globalnej. Edukacja ta ma służyć wzajemnemu zbliżeniu i integracji. „W dialogu, wzajemnym poznaniu i zbliżeniu powstawać maja warunki do przyjmowania i przekazywania najbardziej wartościowych elementów kultury stykających się różnych grup ludzi(...) (T.Lewowicki) – reprezentujących różne kultury. Sprzyjać to ma współdziałaniu w różnych dziedzinach życia. Ten nieprzerwany proces dialogu kultur, chroni przed globalizacją, homogenizacją, a z drugiej strony przed lokalnym etnocentryzmem, „realizującym się poprzez proces komunikowania międzykulturowego, który jest przekraczaniem granic własnej kultury, wychodzeniem na pogranicza, styki kulturowe po to, aby wrócić bogatszym wewnętrznie i nabyć umiejętności porównywania w kategoriach nie lepsze – gorsze, ale w kategoriach: inne, ciekawe, inspirujące, zastanawiające”. (J.Nikitorowicz) Edukacja międzykulturowa jest faktem odwołującym się do pojęcia kultury i wskazującym na istnienie równoprawnych kultur, które podlegają transformacjom w wyniku procesu transmisji wartości i wzorów, a każda forma poznawania innych z pozycji własnego osadzenia kulturowego jest elementem rozwoju; poza tym, jest następstwem jednokulturowości, monokulturowości, regionalnego zamknięcia,
jak również wielokulturowości, których występowanie było i jest niezbędne,
aby powstała potrzeba bycia „miedzy”, na pograniczach dwu lub wielu kultur; oprócz tego jest także „perspektywą traktującą o wartościach, o czymś, co jest „miedzy” i równocześnie funkcjonuje w wielu wymiarach”( J. Nikitorowicz).
Według J. Nikitorowicza, osiąganie sprawiedliwości społecznej jest możliwe jedynie poprzez równe szanse oświatowe bez względu na płeć, rasę, wyznanie, pochodzenie etniczne, społeczne i ekologiczne oraz poprzez propagowanie sensu uniwersalnych wartości, praw, dostępności do władzy politycznej oraz uzasadnianie prawa do materialnej i każdej innej pomyślności” . Jedynie w takiej sytuacji staje się możliwe uruchomienie treningu podnoszącego wrażliwość, kształtującego otwartość i tolerancje oraz wyrzeczenie się poczucia wyższości kulturowej na rzecz dialogu, negocjacji i wymiany wartości. W rezultacie kultury grupowe uczą się akceptacji wspólnych ...