Zestaw ćwiczeń logopedycznych

[pic]
| | |
|Ćwiczenia oddechowe |Ćwiczenia języka |
|mają na celu zwiększenie pojemności płuc, usprawnienie ruchów przepony, |mają na celu doskonalenie zmiany kształtu |
|naukę ekonomicznego zużywania powietrza |i położenia masy języka oraz precyzyjności |
|w czasie mówienia, różnicowanie faz oddychania, wydłużanie fazy |i szybkości ruchów specyficznych dla artykulacji głosek. Rozpoczyna się je|
|wydechowej. Powinny być przeprowadzane na otwartej przestrzeni lub w |od dużych ruchów na zewnątrz jamy ustnej. Np.: |
|wywietrzonym pomieszczeniu. Zaczynamy od ćwiczeń łatwiejszych, przechodząc|- wysuwanie języka na zewnątrz i cofanie |
|stopniowo do nieco trudniejszych, połączonych |w głąb jamy ustnej, |
|z poruszeniem rąk, nóg, tułowia, wypowiadaniem głosek, śpiewaniem. Np.: |- wysuwanie języka w kształcie grotu |
|- chłodzenie gorącej zupy na talerzu (ręce ułożone na kształt głębokiego |i wykonywanie ruchów wahadłowych od jednego do drugiego kącika ust, |
|talerza) – dmuchanie ciągłym strumieniem, |- wysuwanie języka na zewnątrz w postaci rozpłaszczonej, |
|- odtajanie zmarzniętej szyby – długie chuchanie, a także chuchanie na |- przybieranie kształtu grotu lub łopaty przez język, |
|zmarznięte ręce, |- wykonywanie kolistych ruchów językiem |
|- lokomotywa oddaje nadmiar pary: ffff lub szszszsz, |w prawo i w lewo, |
|- liczenie na jednym wydechu, |- dotykanie językiem nosa i brody, |
|- śmiech wesoły, beztroski, gwałtowny, cichy, lekki, tłumiony, |- oblizywanie zębów i zewnętrznej powierzchni dziąseł pod wargami w prawo |
|- naśladowanie śmiechu różnych ludzi: staruszki (he-he-he), kobiety (jasny|i w lewo, usta zamknięte, |
|ha-ha-ha), mężczyzny (tubalny, rubaszny ho-ho-ho), dziewczynki (piskliwy, |- oblizywanie warg zgodnie z ruchem wskazówek zegara, |
|chichotliwy hi-hi-hi), chłopca (wesoły, hałaśliwy ha-ha-ha)[1], |- cofanie języka w kształcie łopaty od wargi górnej, po powierzchni |
|- wąchanie kwiatów z bibuły lub prawdziwych, |siekaczy, dziąseł, podniebienia twardego możliwie jak najdalej |
|- zdmuchiwanie kawałka papieru z gładkiej powierzchni, |w kierunku jamy gardłowej, potem powrót, |
|- zdmuchiwanie świecy, |- opuszczanie szczęki dolnej i dotykanie językiem na przemian górnych i |
|- dmuchanie na watkę, piórko, |dolnych dziąseł, |
|- dmuchanie baniek mydlanych, |- dotykanie zaostrzonym przodem języka różnych punktów w jamie ustnej: |
|- wdech - unoszenie rąk bokiem do góry, wydech - powolne opuszczanie rąk, |poszczególnych górnych i dolnych zębów, dziąseł, podniebienia twardego i |
|- wdech – uwypuklanie klatki piersiowej, wydech – pochylanie górnej części|miękkiego, |
|ciała do przodu, |- ułożenie języka w kształcie rulonika, |
|- wymawianie na wydechu spółgłosek szczelinowych np. [f, x, s, ś] |- gwizdanie, |
|(naśladowanie syczenia węża, szumu wiatru), |- mlaskanie, |
|- wymawianie głosek [s, ś, š] raz ciszej, raz głośniej, |- przyciskanie górnej powierzchni przodu języka do podniebienia twardego |
|- wymawianie na wydechu pojedynczych samogłosek ustnych [a, e, o, u, i, |tuż za dziąsłami; boki języka zakrywają zęby górne; przy tym układzie |
|y], potem łączonych po dwie, trzy, |należy opuszczać i unosić szczękę dolną[4], |
|- recytacja wierszy na jednym ...