Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.
WYTRZYMAŁO[pic]Ć
JAKO CECHA MOTORYCZNA.
METODYKA KSZTAŁTOWANIA WYTRZYMAŁOŚCI
Wytrzymałość
Trening sportowy to wieloletni specjalnie zorganizowany proces pedagogiczny, w ramach którego zawodnik uczy się techniki i taktyki swojej dyscypliny i doskonali je, kształtuje sprawność fizyczną. Celem treningu jest optymalizacja funkcji ustroju i rozwinięcie specyficznej adaptacji wysiłkowej, umożliwiającej uzyskanie maksymalnych wyników i osiągnięć w uprawianej specjalności ruchowej. Wielu autorów podkreśla wpływ zmian poziomu sprawności na aktualne dyspozycje psychiczne zawodnika.
Trening sportowy jest zjawiskiem kompleksowym, a uzyskany w efekcie stan wytrenowania odzwierciedla zintegrowany skutek złożonych oddziaływań kształtujących i wychowawczych.
Na rodzaj i poziom przygotowania sprawnościowego zawodnika składa się kumulatywny efekt rozwoju poszczególnych cech motorycznych. Wyróżniamy trzy cechy podstawowe: siłę, szybkość i wytrzymałość jako cechy mierzalne i takie właściwości , jak koordynacja ruchowa ( zwinność) , gibkość i skoczność- intercechę, funkcję szybkości i siły.
W teorii i praktyce sportu podstawowe znaczenie posiada rozstrzygniecie istoty współzależności występujących pomiędzy poszczególnymi cechami motorycznymi, charakteryzujących potencjalne możliwości ruchowe organizmu, pozwalające na właściwą kontrolę ich rozwoju i kierunkowe kształtowanie zgodnie z wymogami specjalizacji sportowej.
Przyjmując fakt istnienia określonego modelu współzależności cech motorycznych i złożonego oddziaływania ćwiczeń na ich kształtowanie, można jednocześnie dokonać analizy istoty, warunków przejawiania się, charakterystyki rozwoju i metodyki kształtowania każdej z cech podstawowych. Do takich cech należy wytrzymałość.
Wytrzymałość jest zdolnością do kontynuowania długotrwałej pracy wymaganej intensywności z reguły rzędu od 60 do 80-90% maksymalnych możliwości, bez obniżania efektywności działań i zachowaniu podwyższonej odporności na zmęczenie. Biologicznym podłożem wytrzymałości jest wydolność. Poszczególne dyscypliny i konkurencje charakteryzują się bardzo zróżnicowanymi wymogami, co do wytrzymałości - tym niemniej, nie zależnie od roli i rodzaju wytrzymałości w modelu startowym konkurencji – określony jest poziom jej niezbędny do skutecznej jej realizacji, zaplanowanych obciążeń treningowych. Podstawę skuteczności wysiłków o charakterze wytrzymałościowym jest funkcjonalna doskonałość układów krążenia i oddychania. Wytrzymałość należy więc zapatrywać z uwzględnieniem uwarunkowań biologicznych wynikających z wydolności ustroju.
Wydolność determinuje funkcjonalne możliwości wykonywania wysiłków przy rozwinięciu najbardziej ekonomicznych i efektywnych reakcji ustroju. Poziom wydolności uwarunkowany jest charakterem energetyki wysiłku tlenowego i bez tlenowego procesów metabolizmu oraz większości rezerw energetycznych. Wydolność jest funkcją szeregów mechanizmów, m.in., metabolicznego zabezpieczenia wysiłku, zdolności transportu tlenu, i substancji energetycznych, zdolności usuwania produktów przemiany materii, sprawności termoregulacji, doskonałości połączeń nerwowo-mięśniowych, gospodarki wodno-elektrolitycznej.
Wytrzymałość jest pojęciem szerszym od wydolności. O ile wydolność określa potencjał ustroju, o tyle wytrzymałość charakteryzuje stopień wykorzystania tego potencjału również Dzięki za wszystko i czynnościom osobowościowo-psychicznym, takim jak: motywacja, siła woli, wysoka tolerancja na zmęczenie, pozytywne nastawienie do pracy.
Ze względu na różnorodność przejawiania wytrzymałości ...
