Praca z uczniem niepełnosprawnym na lekcjach jezyka polskiego

Praca z uczniem niepełnosprawnym na lekcjach języka polskiego

Wstęp
Niniejszy tekst dotyczył będzie pracy z uczniami niepełnosprawnymi ruchowo na lekcjach języka polskiego. Odwołam się w niej do literatury i własnych doświadczeń.
W szkole dla osób niepełnosprawnych uczę od czterech lat. Moimi uczniami są gimnazjaliści
i licealiści. W klasach, w których pracuję, znajduje się od 13 do 18 uczniów z różnymi schorzeniami. Przeważają osoby z niepełnosprawnością ruchową, ale są też uczniowie sprawni fizycznie, którzy cierpią na różne choroby somatyczne np. epilepsję, astmę, schorzenia kardiologiczne, choroby układu moczowego, choroby nowotworowe. W szkole uczą się też dzieci niedowidzące i niedosłyszące, uczniowie z zaburzeniami zachowania oraz upośledzeni umysłowo
w stopniu lekkim.
Wielu uczniów ma orzeczenia o dostosowaniu wymagań do ich potrzeb i możliwości, wydane przez poradnię pedagogiczno – psychologiczną. W każdej klasie są osoby, u których stwierdzono dysleksję, dysgrafię i dysortografię. Większość uczniów ma kilka dysfunkcji.
Do najczęstszych problemów, utrudniających pracę na lekcjach języka polskiego należą:
• trudności z pisaniem i czytaniem,
• trudności z prawidłową artykulacją,
• jąkanie,
• trudności z przepisywaniem tekstu z tablicy,
• słaba koncentracja,
• męczliwość większa niż u zdrowych dzieci,
• senność, wynikająca z przyjmowania leków,
• potrzeba ruszania się, zmiany pozycji ciała,
• problem z rozpakowaniem plecaka ( wyjęciem książek, zeszytów, piórnika itd.),
• utrudniony dostęp do tablicy,
• kłopoty typu manualnego np. odwracanie stron w książce, zeszycie.

Uczniowie mający tego typu problemy należą do grupy uczniów o specjalnych potrzebach edukacyjnych. Według M. Bogdanowicz specjalne potrzeby edukacyjne odnoszą się do tej grupy uczniów, która nie może podołać wymaganiom powszechnie obowiązującego programu edukacyjnego. Mają oni, bowiem znacznie większe trudności w uczeniu się niż ich rówieśnicy. Są w stanie kontynuować naukę, ale potrzebują pomocy pedagogicznej w formie specjalnego programu nauczania i wychowania, specjalnych metod, dostosowanych do ich potrzeb, możliwości i ograniczeń. Powinni być nauczani przez specjalistyczną kadrę pedagogiczną w odpowiednich warunkach bazowych przy uwzględnieniu odmiennych rozwiązań organizacyjnych.

Specjalne potrzeby edukacyjne dotyczą więc nie tylko uczniów z konkretnymi typami niepełnosprawności, ale też osób upośledzonych umysłowo, cierpiących na choroby przewlekłe, niedostosowanych społecznie oraz mających specyficzne trudności w uczeniu się. Mówiąc o specjalnych potrzebach edukacyjnych należy pamiętać, że jedną z podstawowych potrzeb wszystkich dzieci jest uznanie ich indywidualności oraz dostrzeganie w niej pozytywnych wartości.
Zadaniem nauczyciela pracującego w szkole, gdzie uczniowie mają specjalne potrzeby edukacyjne jest szukanie takich metod pracy, które uwzględniłyby indywidualne różnice między dziećmi. Każdemu uczniowi należy zapewnić wsparcie, które wzmocniłoby efektywność nauczania. Należy zadbać o to, by zorganizować zajęcia szkolne w taki sposób, aby wszyscy uczniowie mogli rozwijać się zgodnie ze swoimi ...