Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.
KONSPEKT ZAJĘĆ TERAPII PEDAGOGICZNEJ – ZAJĘCIA O CHARAKTERZE SOCJOTERAPEUTYCZNYM
TEMAT: Samoświadomość – moje cele, aspiracje, wartości i potrzeby
KLASA:
REALIZACJA:
NAUCZYCIEL PROWADZĄCY:
FORMA ORGANIZACYJNA: dwie jednostki lekcyjne – 90 min
CELE ZAJĘĆ:
• Rozwijanie samoświadomości
• Poszerzanie świadomości własnych zalet
• Stworzenie okazji do twórczej ekspresji własnej osobowości
• Zachęcanie do pozytywnego myślenia i mówienia o sobie i innych
• Wzmacnianie poczucia własnej wartości
• Zachęcanie do rozwijania mocnych stron własnej osobowości
• Budowanie hierarchii wartości
• Współpraca w grupie
• Integracja zespołu
PODSTAWOWE TREŚCI:
• Samoświadomość
• Własny system wartości
• Poczucie własnej wartości
SPODZIEWANE EFEKTY:
Uczeń:
• określa cele kierujące jego zachowaniem
• odróżnia własne dążenia, chęci i potrzeby
• uświadamia sobie cenione w człowieku wartości
• buduje własną hierarchie wartości
• przedstawia swoje sukcesy
• Uświadamia sobie swoje mocne strony i potrafi je u siebie rozpoznać
• Określa możliwe do zrealizowania cele i dążenia
MATERIAŁY:
• Tekst wiersza „ Śpiew ptaka” Antony’ego de Mello, mazaki, długopisy, karty pracy
FORMY PRACY:
• Praca indywidualna, praca w grupach
PRZEBIEG ZAJĘĆ:
1. Rundka wstępna:
Uczniowie dzielą się z grupą ważnymi dla nich wydarzeniami w ostatnim czasie. Następnie określają swoje samopoczucie. Każdy określa swoją gotowość do zajęć – poziom energii.
Czas ok. 5-10 min.
2. Krótkie wprowadzenie do zajęć
Rozmowa z uczniami na temat celów, dążeń i wartości jakie kierują zachowaniami ludzi. Ukazanie, że pożądane jest, aby rozwijać w sobie pewną hierarchię wartości, aby odróżniać co tak naprawdę jest ważne w życiu, a co jest drugoplanowe. Nauczyciel przedstawia cel zajęć – samoświadomość – czyli wiedza o sobie samym, poznanie własnych możliwości, dążeń i aspiracji Życiowych
Prowadzący odczytuje wiersz Antony’ego de Mello i prosi o jego uważne wysłuchanie.
Pewien człowiek znalazł jajko orła.
Zabrał je i włożył do gniazda kurzego w zagrodzie.
Orzełek wylągł się ze stadem kurcząt
i wyrósł wraz z nimi.
Orzeł przez całe życie
zachowywał się jak kury z podwórka,
myśląc, że jest podwórkowym kogutem.
Drapał w ziemi szukając glist i robaków.
Piał i gdakał. Potrafił nawet trzepotać skrzydłami
i fruwać kilka metrów w powietrzu
No bo przecież, czyż nie tak fruwają koguty?
Minęły lata i orzeł zestarzał się.
Pewnego dnia zauważył wysoko nad sobą,
na czystym niebie wspaniałego ptaka.
Płynął elegancko i majestatycznie
wśród prądów powietrza,
ledwo poruszając potężnymi , złocistymi skrzydłami.
Stary orzeł patrzył w górę oszołomiony.
- Co to jest?
zapytał kurę stojącą obok.
-To jest orzeł, król ptaków –
odrzekła kura.
Ale nie myśl o tym.
Ty i ja jesteśmy inni niż on.
Tak więc orzeł więcej o tym nie myślał.
I umarł , wierząc,
że jest kogutem w zagrodzie
Po kilku chwilach ciszy, krótkie ...