Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.
Zaburzenia rozwojowe będące przyczynami niepowodzeń szkolnych
1. Jakie niedomagania w sferze emocjonalno-uczuciowej przejawiają dzieci upośledzone w stopniu lekkim?
U dzieci upośledzonych umysłowo w stopniu lekkim występują niedomagania w sferze uczuciowo-emocjonalnej. Typowa jest tu nieruchliwość emocji, przejawiająca się zwolnionym tempem i małą ruchliwością procesów intelektualnych. Globalny charakter upośledzenia zaznacza się w sferze działania, uczuć, woli, a nie tylko w sferze intelektu. Stąd dzieci te charakteryzuje słaba zdolność panowania nad sobą, sztywność poglądów i zachowań, przy równocześnie słabym immunitecie psychicznym i dużej podatności na sugestie.
Dzieci lekko upośledzone umysłowo (od 16 do 18 lat) w zakresie wnioskowania indukcyjnego odpowiadają 8 - letnim dzieciom z normą intelektualną. W zakresie wnioskowania przez analogię dochodzą do poziomu uczniów IV klasy szkoły podstawowej. Najłatwiej wnioskują na konkretnym materiale nawiązującym do codziennych, prostych sytuacji życia. Dzieci te zdolne są do wykonywania podstawowych operacji szeregowania, klasyfikowania, działań matematycznych, ale pod warunkiem, że odnoszą się one do przedmiotów, a nie do treści ujętych w zadaniach. Zdolność wnioskowania na podstawie podanych przesłanek pojawia się u dzieci o obniżonej sprawności umysłowej później niż u dzieci w normie intelektualnej i rozwija się w sposób nierównomierny w poszczególnych rodzajach wnioskowania. We wnioskowaniu dzieci o obniżonej sprawności umysłowej zaznacza się silnie konkretyzm ich myślenia. Dzieci te cechuje słaba zdolność wzniesienia do myślenia bardziej abstrakcyjnego. Często łączą one treść podanych im przesłanek z konkretną osobą, przedmiotem lub całą sytuacją. Bardzo słabo uświadamiają sobie podczas wnioskowania związek, jaki zachodzi między wnioskiem a przesłankami. Świadomość takiego związku pojawia się jedynie wówczas, gdy zadania mają prostą, nieskomplikowaną treść.
Na ogół dzieci te są znacznie ograniczone w dziedzinie przeżywania uczuć wyższych, a więc społecznych, moralnych, patriotycznych, estetycznych. Potrzeby ich determinowane są głównie przez rozwiniętą sferę popędową, słabo kontrolowaną.
Orientacja osób z lekkim upośledzeniem umysłowym jest w miarę prawidłowa w stosunku do osób, miejsca i czasu, w którym przebywają. Trudności w orientowaniu występują dopiero wtedy, gdy znajdą się w nowym środowisku, gdy sytuacja się zmienia, przede wszystkim gdy staje się bardziej złożona.
U jednostek upośledzonych w stopniu lekkim występuje brak samodzielności i inicjatywy w działaniu. Konsekwencją tego jest powtarzanie przez nich tego, co już znają z jednoczesnym unikaniem mówienia o, tym, co nowe i nieznane. Brak pomysłowości sprawia, że niejednokrotnie nie są oni zdolni do zorganizowania sobie pracy tak, by jej efekty były jak najlepsze przy możliwie najmniejszym nakładzie sił i czasu. Proste prace i zupełnie mechaniczne, nie wymagające żadnej pomysłowości prace mogą być przez nich wykonane bardzo dobrze.. Podczas pracy ...
