Wiosenna parada z Marzanną - czyli nowy sposób na ludowe zwyczaje

Scenariusz zajęć przeprowadzonych z dziećmi pięcioletnimi
dnia 20 marca 2009 roku.

Temat: Wiosenna parada z Marzanną - czyli nowy sposób na ludowe zwyczaje.

Uwagi: „naciągnięcie” ludowych zwyczajów sprowokowała nie tylko ciągła dyskusja na temat ekologicznych aspektów i wątpliwości dotyczących zarówno topienia jak i palenia Marzanny ( a nasze przedszkole realizuje program „Jesteśmy częścią przyrody”), ale także doświadczenia z poprzednich lat które wskazywały na ogromne przeżycia emocjonalne dzieci i to nie koniecznie pozytywne. Zdaję sobie sprawę, że taka forma nie przypadnie wszystkim do gustu ale gwarantuję świetną zabawę dla nauczycieli, dzieci i całego środowiska lokalnego. Było super!!!

Cele: poznawanie tradycji i zwyczajów ludowych związanych z aktualnymi wydarzeniami i porą roku, poznawanie utworów literatury dziecięcej i ludowych rymowanek dotyczących ludowych zwyczajów i tradycji, pobudzenie wyobraźni, procesów myślowych poprzez samodzielne podejmowanie decyzji, dokonywanie wyborów, próba oceny, dostarczanie wrażeń estetycznych, możliwości doświadczania bezpośrednich, radosnych kontaktów ze środowiskiem lokalnym, budzenie radości z udziału w kontynuowaniu tradycji ludowych, integracja dzieci ze wszystkich grup.

Przygotowanie: wspólnie z nauczycielką dzieci w ranku wykonują tradycyjną Marzannę – lalkę ze słomy, ozdabiając ją kolorowymi wstążkami. Ważnym elementem przygotowania jest uprzedzenie nauczycielek innych grup o odwiedzinach oraz omówienie na poczcie swojej wizyty.

Pomoce: Marzanna, sylwety na patykach - chłopca i dziewczynki , zielona gałązka jako Gaik – Maik ( wiosna);

Przebieg:
1. Nauczycielka recytuje wiersz ilustrując go sylwetami (kukiełkami), Marzanną oraz Gaikiem – Maikiem.
Słomiany chochole, związany powrozem,
dość nas namęczyłeś i śniegiem i mrozem.
Do widzenia łyżwom, do widzenia sankom.
Marzanko, Marzanko – Zimy koleżanko,
wędrujemy z tobą do głębokiej wody,
utopimy ciebie, niech już spłyną lody,
niech wiosenne słonko wzbije się po niebie,
w tej wezbranej rzece utopimy ciebie.
Ruszamy gromadą wesołym pochodem,
niesiemy Marzannę nad zieloną wodę.
Radują się drzewa, weselą się domy,
niesiemy Marzannę – chochoła ze słomy.
Wrzucimy do wody niedobrą boginię,
niech prędko do morza zła zima odpłynie.
Płyń sobie, Marzanno, szumiącym potokiem
nad morza szerokie, nad morza głębokie.
Zgiń, przepadnij zimo i nie wracaj do nas.
Na przyjęcie wiosny otwórzmy ramiona!
A teraz, gdy zima poszła już daleko,
zatańcz z nami wiosno nad zieloną rzeką.

2. Krótka rozmowa na temat tekstu wiersza i zwyczajów ludowych. Dzieci mają za zadanie rozszyfrować symboliczne role bohaterów. Znaczenie Marzanny i Gaika – Maika.
3. Rozmowa o możliwościach kultywowania tradycji topienia Marzanny – ocena ekologicznych aspektów zwyczaju i możliwości (brak dostępu do rzeki). W trakcie rozmowy nauczycielka przypomina dzieciom, że w poprzednich latach Marzanna była spalana na przedszkolnym placu, a popiół rozsypywany dookoła. Dzieci oceniają taki aspekt rozwiązania problemu ( w poprzednich ...