Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.
METODA MALOWANIE DZIESIĘCIOMA PALCAMI – „Finger-Painting”
Opracowała: mgr Elżbieta Bernacka
Podstawową zasadą metody malowania palcami (M.P) jest uzyskanie efektów graficznych poprzez wykorzystanie farb, przy użyciu dłoni i palców. Metodę tą do celów wychowawczych, diagnostycznych i leczniczych stosuje się od 1934 roku. W Polsce metodą tą jako pierwszy zainteresował się prof. Stefan Baley.
Finger-Painting daje dziecku możliwość wypowiedzenia się, przy minimalnych wymaganiach dotyczących umiejętności i sprawności technicznych.
Twórczynią metody jest Ruth F. Shaw, która zastosowała ją w 1934 roku w jednej z rzymskich szkół podstawowych. Użyła ona tej metody, aby rozwiązać trudności związane z komunikowaniem się dzieci pochodzących z różnych krajów, które mówiły wieloma językami. Malowanie palcami stało się tzw. „wspólnym językiem”, za pomocą którego mogło porozumieć się każde dziecko, bez względu na kraj z jakiego pochodzi czy wyrobiony stopień umiejętności mówienia.
Doświadczenia pani Shaw zwróciły uwagę psychologów, którzy stwierdzili, że: „kolorowa mazanina” pomaga dzieciom uwolnić się od chorobliwych zahamowań, pomaga w pokonaniu lęków, wzmacnia ich zaufanie we własne siły. Pobudza ekspresję, wyzwala wolne skojarzenia. Psychologowie zaczęli zwracać uwagę na zawartością treściową obrazów, a cechy osobowościowe malującego.
M.P jest jedną z najskuteczniejszych metod wyzwalania swobodnej ekspresji twórczej. Jest równocześnie metodą projekcyjną tzn. pozwala na rzutowanie na zewnątrz napięć uczuciowych i popędowych. W metodzie tej wyklucza się występowanie wszystkich tych czynników, które by hamowały strumień ekspresji, a więc:
➢ Brak ograniczeń ruchowych – ograniczenia ruchowe nie są przeszkodą w malowaniu dziesięcioma palcami. Malowanie palcami może być uprawiane przez dzieci motorycznie niezgrabne, niesprawne, jak i z uszkodzeniami organicznymi. Mazanie ręką z dobrym skutkiem można wykonywać ruchem niezgrabnym, grubym, masywnym, szerokim, nie stając przed niebezpieczeństwem porażki na skutek nieudanego dzieła. Ponieważ metoda ta stanowi szczególny środek ekspresji dla dzieci kalekich, stąd też wskazania lekarzy, alby stosować ją u dzieci ślepych, niedowidzących, głuchych lub dotkniętych zespołem spastycznym.
➢ Niezależność od stereotypowych wzorów naśladowczych – malowanie palcami nie ma konwencjonalnego odpowiednika. Cokolwiek dziecko wykona nie może to zostać ocenione jako nieudane. To uniezależnienie od ocen krytycznych daje w efekcie odhamowanie ekspresji. Przy malowaniu dłonią dziecko ma od początku świadomość tego, że nie musi mówić, że jego wypowiedzi nie będą hamowane krytyczną oceną. Dlatego też w czasie trwania tej metody dziecku towarzyszy spontaniczny wybuch werbalizacji.
➢ Uniezależnienie od narzuconych konwencji społecznych – Malowanie palcami jest społecznie usankcjonowaną zabawą błotkiem, która pozwala dziecku wypowiedzieć się swobodnie, bez obawy, że spotka je za to nagana dorosłych.
➢ Względna niezależność od czynnika wieku - zastosowanie tej metody nie jest ograniczone wiekiem. Malowanie palcami zachowuje swą wartość diagnostyczną ...
