Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.
UCZEŃ Z DYSLEKSJĄ NA LEKCJI JĘZYKA OBCEGO
Opanowanie języka obcego w stopniu bardzo dobrym jest wielką sztuką i nie lada wyzwaniem dla każdego. Nawet osoby, u których nie stwierdzono zaburzeń dyslektycznych, mają z tym olbrzymie problemy. Osiągnięcie zadowalających wyników wymaga wielogodzinnych ćwiczeń, żmudnego powtarzania słownictwa i gramatyki oraz ciągłego kontaktu z językiem. Tym bardziej jest to trudne dla dyslektyków – osób które mają problemy z językiem ojczystym, nie wspominając już o języku obcym. Stąd niektórzy są zdania, ze dyslektycy nie są w stanie w pełni nauczyć się języka obcego.
Dyslektycy stanowią 10-15% uczniów. Dlatego istnieje duże prawdopodobieństwo, że wcześniej czy później spotkamy takiego ucznia na lekcji. I zrodzi się pytanie: jak z nim pracować? Oto kilka praktycznych wskazówek dla nauczycieli:
1. Uczeń powinien siedzieć blisko nauczyciela, wydłuża to czas koncentracji na lekcji, ułatwia kontrolę pracy ucznia.
2. Nauczyciel powinien częściej sprawdzać zeszyty takiego ucznia, ze względu na skłonność do zniekształcania informacji.
3. Nie poleca się głośnego czytania na forum klasy. Może to spotęgować stres, ponieważ uczniowie dyslektyczni mają problemy z czytaniem
4. Z tych samych powodów nie poleca się pisania przy całej klasie
5. Na końcu każdego zeszytu zaleca się założenie kolorowych słowników wyrazów, z których uczeń może korzystać podczas lekcji
6. Prace pisemne oceniać należy za wartość merytoryczną, popełniane błędy należy traktować jako materiał do ćwiczeń.
7. Ograniczyć należy ilość materiału do jednorazowego nauczenia się na pamięć, większy zakres materiału zaleca się podzielić na mniejsze partie.
8. Zachęcać do korzystania ze słowników i leksykonów, szczególnie w pracach domowych.
9. Nie „wyrywać” do odpowiedzi, gdy uczeń sprawia wrażenie nieobecnego.
10. Cierpliwie czekać na odpowiedź, wspomagać sugestiami.
11. Wzmacniać wiarę we własne siły, podkreślając każdy, nawet drobny sukces. Jest to szczególnie ważne, ponieważ uczniowie ci mają często zaniżoną samoocenę
12. Zapewnić poczucie bezpieczeństwa emocjonalnego, unikając między innymi niedomówień, sytuacji wieloznacznych, oraz sytuacji, w których uczeń dyslektyczny może być ośmieszony.
13. W czasie usprawniania jakiejś umiejętności, starać się ją dzielić na jak najmniejsze elementy, np.: nie poprawiać całej grafiki pisma, a tylko pojedyncze, najgorzej realizowane litery, to poprawi czytelność pisma, a jednocześnie podniesie samoocenę ucznia. W wyjątkowych przypadkach pozwolić na pisanie ołówkiem lub stosowanie w czasie pisania tylko liter wielkich drukowanych.
14. Ważne jest zorganizowanie pomocy koleżeńskiej. Osoba wspomagająca nie powinna mieć większych problemów w nauce, być otwarta, przyjazna.
15. Duży nacisk kładzie się na współpracę z rodzicami
16. Należy zachęcać uczniów do praktycznej nauki języka poprzez udział w obozach językowych, wymianie międzyszkolnej ...
