Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.
METODY PRACY W SZKOLE
Zdaniem jednego z największych światowych ekspertów, profesora Taylora, ADHD rozpoczyna się we wczesnym dzieciństwie – wg definicji przed siódmym, zazwyczaj przed piątym a tak naprawdę bardzo często przed drugim rokiem życia. W opinii innych cechy zespołu są widoczne u dziecka już w chwili narodzin, w postaci wzmożonej drażliwości, mniejszego zapotrzebowania na sen, zaburzeń łaknienia. Nadmierna ruchliwość może być dostrzeżona przez rodziców w momencie, gdy zaczyna ono chodzić. Jednak w tym wieku trudno jest jeszcze mówić o rozpoznaniu zespołu nadpobudliwości psychoruchowej.
Przedszkolaki z zespołem hiperkinetycznym są dla rodziców bardzo frustrującym i sprawiającym wiele problemów wyzwaniem:
- zwykłe codzienne czynności dziecko wykonuje kilkakrotnie dłużej niż inni
- drobne niepowodzenia wzbudzają poważne wybuchy złości
- w zabawach przeważa element ruchowy – wolą gonitwy, siłowania, zawody niż zabawy ograniczające ruch
- często angażują się w niebezpieczne i ryzykowne przedsięwzięcia (rozpoczynają działanie zanim zrozumieją, co może zdarzyć się w danej sytuacji)
- ulegają licznym urazom, skaleczeniom, złamaniom.
Pójście do przedszkola jest pierwszym momentem, w którym dziecko musi nauczyć się przestrzegania reguł w grupie. Dzieci nadpobudliwe wyrażają swoje emocje szybciej i z większą intensywnością niż jest w ich wieku aprobowane.
Pojawiają się pierwsze problemy związane z rozwojem społecznym dziecka nadpobudliwego:
- często nie jest w stanie nauczyć się reguł panujących w przedszkolu czy grupie rówieśniczej
- nie rozwija swoich społecznych umiejętności
- stosunki z rówieśnikami układają się źle
- nie potrafią podporządkowywać się grupie,
- bywają agresywne w stosunku do innych dzieci
- łatwo je zezłościć lub sprowokować.
Temperament dzieci z ADHD powoduje, że nie spełniają również i szkolnych oczekiwań. Większość problemów, które występowały w przedszkolu nadal utrzymują się po pójściu do szkoły.
W szkole dzieci nadpobudliwe odbierane są jako gorsze, nieposłuszne, niegrzeczne.
Nauczyciel mający w klasie wielu uczniów może każdemu z nich poświęcić tylko 3% uwagi. Dziecko nadpobudliwe potrzebuje przynajmniej 10 – 15%
zainteresowania nauczyciela, aby jego obecność na lekcji przyniosła rzeczywiste korzyści.
Dziecko z ADHD to dla nauczyciela duży problem i wyzwanie. Oprócz wiedzy w schorzeniu i wytrwałości w postępowaniu potrzebny jest dobry kontakt z rodzicami dziecka, ze szkolnym pedagogiem oraz praca nad relacjami z rówieśnikami.
Dzieci nadpobudliwe cechuje nadmierna ruchliwość, zaburzenia uwagi i skłonność do nadmiernie żywych reakcji emocjonalnych, powodują,
że zupełnie nie radzą sobie z nauką szkolną, ale także ze szkołą jako instytucją.
Nauka szkolna, bowiem wymaga od dziecka wielu bardzo trudnych rzeczy, takich jak:
- pozostanie w jednym miejscu przez 45 minut
- słuchanie przez kilkanaście minut nauczyciela
- zajmowanie się przez dłuższy czas jednym, często nudnym tematem
- zapamiętywanie na polecenie wielu informacji jednocześnie ...
